Ýyi ki varsýn. Benim bu iyi ki varsýn cümlemi görsen veya duysan kabullenemez, þaþýrýrdýn herhalde. Hyatýmla ilgli teþhislerin o kadar doðru oluyor ki. Zamaný gelince benim tarafýmdan , farkedilmemesi imkansýz oluyor. Özellikle ikili iliþkilerimde.

Hani seninle iki arkadaþ gibi oturup konuþtuðumuz, o küçücük mutfak masasýnýn dili olsa dersin. Tek þahidimiz. Özel hayatýmda ki seçimlerim hep yanlýþ oluyor ve yanlýþa bile bile gididp, sýðýndýðým tek insansýn. Sen þimdi olsan, anneler ne içindir ki dersin. Ama mutlaka þu cümleyi de eklersin " Ah beni bir dinlesen ne duygusal çöküntülere giricen ne de kendini bu kadar yýpratýcan." Haklýsýn annecim. Hem de yerden göðe kadar haklýsýn.

Ama benimde bir çift lafým var. Eðer ki ben o tecrübeleri yaþamassam, caným acýmadan ve ilerde çocuklarým olduðunda senin gibi nasýl onlarýn yanýnda olurum. Ve her acýdan sonra , her yere düþyüðümde tek baþýma kalkamassam , ilerde söyliyecek hiç bir lafým olmaz. Lafýmýn olmadýðý yerde tecrübelerim olmaz. Biliyorum Amerika'yý yeniden keþfetmeme gerek yok. Ama keþfedilmeyen yerlerini keþfediyorum. Biraz izin ver, nefes alayým. Senin tecrübelerine her þeye raðmen sonsuz saygýlar. Býrak aþklarýmý yaþayayým.

Senin dediðin gibi aþk bensiz, ben aþksýz yaþayamam.Anneme sevgilerle.