- Sana Bolu daðlarýnda bedava tatil yaptýrýyorum(!) Niye kýzýyorsunki..! Dilersen kayak bile yapabilirsin, bak mevsimi de gelmiþ, iþte ispatý, kar yaðýyor dýþasrda.
- Ne kadar ilginç. Ne kadar rahatlatýcý konuþuyorsun, tam þu anda huzura kavuþtum inan!
Mühendise kýzmýþtým ama daha fazla üstüne gitmek istemiyordum. Tüm düþüncem , bir an önce bu sorunu kökünden çözmekti. Ama nasýl? Patronu arayýp, " Efendim dün gece Didem yüzünden çok içtim. Anlarsýnýz, iþe gelmek için içimde en ufak bir istek yok ! Bugün için baðýþlayýn beni! " mi deseydim. En iyisi biraz dýþarý çýkmak ve dýþardaki o mis gibi dað havasýný ciðerlerime çekmekti. Böylece düþünemeyen kafama biraz oksijen gider de yolumu bulurum, diye düþündüm. Ancak o günkü ofis iþlerinin önemini düþündükçe ' Sonumun geldiðini ' anlar gibi oldum. Yabancý bir þirketle iþ baðlantýsý ve baþrolde ben. Herþey yatacaktý...
Kapýyý açtým..açamadým. Ne kadar aðýr bir kapý bu diye söylendim. Marufa seslendim.
- Kilitli mi bu kapý.
- Yoo hayýr! dedi Maruf.
- Açýlmýyorki ! Bir yandan kapýya asýlýrcasýna yükleniyordum. Sonunda aralandý. Öyle bir soðuk yaladý ki yüzümü, akþamýn yorgunluðundan olacak, bir ürperti geçirdim. Bu ürpertim iki-üç saniye içinde büyük bir korkuya, paniðe dönüþtü. Neden mi?
Kapýnýn önünde oturmuþ, elinde dolmalýk bir biberi hart! hurt ! yemeye çalýþan koca bir boz ayý.
Hemen kapýyý kapadým, mühendis Maruf'un yanýna. Güçlükle soluk alýyordum. Nabzýmýn kaça yükseldiðini tarif edemem.
- Yaav kapýda koca bir ayý oturuyor, dedim .
- Ne ayýsý ? dedi Maruf.
Ýnanmamýþ olacaktý ki doðru mutfaða koþtu, yan pencereden evin önüne doðru baktý. Telaþla geri geldi.
- Haklýymýþsýn arkadaþým! Bu ayda bu hayvanýn ne iþi var buralarda, anlaþýlýr gibi deðil.
- Sen daha iyi bilirsin. Ne olacak þimdi?
- Çok þanssýzmýþsýn caným kardeþim! Senin kayak iþini erteleyeceðiz biraz ! dedi gülerek.
- Ben buna çok sevindim ama.. bütün sorunumu çözecek þimdi.. bu Ayý ! dedim.
Mühendis yüzüme boþ boþ bakarken
- Hadi þu çayý getir artýk ! dedim ve mutfaða koþtum. Cep telefonýumu çýkarýp camýn az buzlanmýþ kenarýný iyice sildim. Hohladým, hohladým, kolumla iyice sildikten sonra kamerasýný açtým. Ayý, çöplükte ne bulduysa bizim kapýnýn önüne toplamýþtý, seçip seçip yiyordu. Hemen bir klik.. sonra bir daha.. sonra bir klik daha. Odaya dönmek için arkamý döndüðümde Maruf'la çarpýþacaktýk nerdeyse, arkama dikilmiþ , nerden bileyim !
- Napýyorsun sen yahu? Hiç ayý görmedin mi ?
- Kurtuldum, kurtuldum ! diye baðýrdým. Sonra da mühendis Maruf'a, bu fotoðraflarý faks geçer gibi hemen, þimdi patronun cebine forward edeceðimi anlattým. Sen, harikasýn be ! dedi Maruf.
Zaman kaybetmeden patronun cebini aradým, fotoðraflarý gönderdim, sonucu beklemeye baþladým.
Sonra bütün bu olaylarýn akþamki yemekte Didem'le olan tartýþmamýzýn ürünü olduðunu bildiren kýsa ! bir mesaj çektim.
- Mühendis! dedim. Kim bu güzel makinalarý icad ettiyse bin yýl yaþasýn. Ne büyük icad Tanrým ! Piyango çýksa bu kadar sevinmezdim.
Beklemeye baþladýk. Çaylar da olmuþtu. Maruf bey çaylarý getirdi. Sýcak sýcak içerken keyfime diyecek yoktu. Ama zaman geçmeye baþlamýþtý. Ne arayan vardý, ne de soran ! Yoksa patron da bana bir sürpriz mi hazýrlýyordu? Ne cevap vereceðini düþünürken aklýma kötü þeyler de gelmeye baþlamýþtý. Ýþte tam bu sýrada cebim çýn ! çýn ! çýnlamaya baþladý.
Patronun sesi aðýr, ölçülü ama sevgi doluydu.
- Nerdesin oðlum ? Ne sevimli þey o öyle! Birþeyler oldu ama doðrusu ben anlayamadým . Hadi yarýn bana
anlatýrsýn. Benden bir isteðin var mý?
- Hayýr patron, çok teþekkür ederim, bilhassa anlayýþýnýza.
Telefonu kapattýktan sonra Maruf'a döndüm;
- Nerde kalmýþtýk ! .. ha þu yeni telefonlara bayýlýyorum, bayýlýyorum ! diyecektim.