-hey sen!
yine sesleniyor bana
asla görünmüyor
her yandan, her çaðdan gelen ses

aynaya bakýnca ben
yitiyor her þey
bazen gözüm aksine takýlýyor aynada
sýkýca kavrama çabam
son buluyor
gözkapaklarým birleþince

rüyalarýmda kendimi göremiyorum
takip ediyorum sadece
girip çýkýyorum bana ait olmayan hayatlara
maksatsýz döngü bana yönelince
uyanýveriyorum silüetim aydýnlanmaktayken
kendimi görmekten mi korkarým?

o sesi duyuyorum hep
hayalim kýrýldýðýnda
kimi zaman uzunca sesleniyor
-heyyy senn!

serin bir bahar gecesi
sabahýn 4'ü mü ne
ses her yandan gelice takip edemiyorum onu
nereye gittiðimi de bilmiyorum
banka oturuyorum bir parkta
henüz açmada yapraklar
iþtahla büyüme gayretindeler
yeþili dinliyorum
onlar kafamý daha çok karýþtýrýyor
-onu bulma çaban anlamsýz
heyhat nasýl yapraktýr bunlar!

sanki içimde bir tohum var
ve kabuðunu çatlatma azminde
acý çekiyorum
heyhat nasýl bir bendir bu!