Geceydi, soðuktu, karanlýktý, sessizdi... Küreðim vardý elimde ümitsizliklerimden yaptýðým.Kazýyordum usulca ayaz vurmuþ topraðý.Taþlýydý... Gömmek istiyordum inciten tüm anýlarý ki yüreðimde yer kalmamýþtý artýk incinmiþliklerden bana.Kazdým...
Ýlk sevdamý gömdüm önce arkasýndan hüzünle bakarak.Nede zormuþ meðer ayrýlmak.Sonra tattýðým ilk ihaneti attým çukura,acýsý ne de tazeymiþ meðer... Ýçimde nekadar kýrgýnlýk varsa attým sýrayla herbirini yeniden hissederek.Rahatlamýþtým sanki.Son acým ayrýlýktý yýllarýn ardýndan.En zoru onu býrakmaktý soðuk topðraða.Baktým dolmuþ çukurum, oysa ne derin kazmýþtým.Oysa ben bunlarý küçücük yüreðime nasýl da sýðdýrmýþtým.Bu cenaze merasimini usul usul tamamlarken içim sýzlýyordu.Birþeyler eksikti,yanlýþtý sanki.Kapattým içine yarýmý koyduðum mezarý. Gidiyordum...
Durdum,arkama baktým bir an.Tamam anladým yanlýþý, güvenim yok! Onu da atmýþtým yanlýþlýkla.Güven duygumu gömdüm.Geri açamam o mezarý,açarsam kanar içim býrakýp ta gidemem.Derin bir nefes aldým.Unuttum içine yarýmý koyduðum mezarý. Gidiyordum....