Giderken apartmanýmýn rutubetli pisliði hala aynýydý. Ne derin bir çukur... Tanrým, bu þekilde yaþamayý ne kadar daha sürdüreceðim? Bu biraz korkutucu. Yerde duran ne olduðu belirsiz bir takým objelerin üzerlerinden ilerledim. Onlara bakmayý düþünmedim bile. Ne olduklarýný bilmek istemiyordum. Ayný zamanda yataðýma da bakmaya çekiniyordum.
Yataðým vahþi bir akýl hastanesinin koðuþuna aitmiþ gibi görünüyordu. Eski günlerde öyle yapmak için harekete geçtiðimde bile, asla iyi bir yatak düzeltici olamamamýþtým.
Annem her zaman bana, "Neden yataðýný düzeltmiyorsun? Senin için her þeyi ben mi yapmak zorundayým?" diye baðýrýrdý.
Ve ben yataðýmý yaptýktan sonra da, "Neden yataðýný doðru dürüst yapmýyorsun? Þu çarþaflara baksana! Düðümlenmiþ gibi görünüyorlar. Ne yapmam gerektiðini bilmiyorum! Merhamet, Tanrým, lütfen merhamet!" Ve þimdi ona sekiz yüz dolar borçluydum, yataðým Abraham Lincoln'e suikast yapan adamlarýn asýldýðý daraðacý gibi görünüyordu ve annemi bu hafta arayamamýþtým.
Müþterimi etkilemek için bir duþ almaya ihtiyacým vardý, giysilerimi çýkardým, hiç sabunumun kalmadýðýný fark ettiðimde duþu açmak üzereydim. Kalan son küçük parçalarý da bir kaç gün önce kullanmýþtým. Ve traþ býçaðýmdaki jilet o kadar körleþmiþti ki, onunla bir armutu bile traþ edemezdiniz.
Giysilerimi yeniden üstüme giymeyi ve çýkýp biraz sabun ve jilet almayý düþündüm ama, bir mil civarýmda para verip bunlarý alabileceðim hiçbir dükkan olmadýðýný hatýrladým. Eðer, bir dükkan sahibinin önüne beþ dolarýmý koyarsam, beni paramparça ederdi.
Hayýr, efendim...
Ne yapmalýydým?
Binadaki herhangi bir kiracýdan biraz sabun veya jilet ödünç alamazdým, çünkü aralarýnda orman yangýný gibi ödünç para almadýðým hiç kimse yoktu. Boðazým kesilse bana bir sargý bezi bile ödünç vermezlerdi.
Her þeyi yeniden büyük bir dikkatle düþündüm.
Düþüncem þöyle bir yol izledi: Su, sabundan daha önemlidir. Demek istediðim, su olmadan bir sabun nedir ki? Hiç. Ýþte bu. Mantýksal olarak su bu iþi kendi baþýna da halledebilirdi ve hiçbir þeyin olmamasýndan daha iyiydi, eðer ne demek istediðimi anlayabildiyseniz.
Kendi kendimi bu mantýðý kullanarak ikna ettim ve yeniden suyu açarak duþun altýna doðru bir adým attým. Hemen geriye doðru bir adým daha attým.
"Oooooooooooooooooouuuuuuuuuuuuvvvvvvvvvvvvv!" Caným yanýyordu, baðýrarak zýpladým.
Su haþlayacak kadar sýcaktý ve bunun için para ödüyordum. Suyu bir insanýn altýnda durabileceði sýcaklýða ayarlamayý akýl edememiþ olmam çok kötüydü.
Ah, evet...
Bu benim dikkatsizliðimdi.
Acý dindiði gibi, sabunsuz bir duþ almaya uygun þartlar yaratmak için, sýcak ve soðuk su musluklarýný ayarladým.
Normalde, duþa girdiðimde þarký söylerdim ve bu yüzden duþta þarký söylemeye baþladým:

"Ah gelin, siz tutkulu, neþeli ve muzaffer olanlar,
Ah, gelin, Beytlehem'e gelin.
Gelin ve onun, meleklerin efendisinin doðuþunu izleyin..."

Duþta daima noel ilahileri söylerdim.
Birkaç yýl önce, daha sevimli bir apartmanda yaþarken bir kadýn geceyi benimle birlikte geçirmiþti. Bir ikinci el araba satýcýsýný sekreteriydi. Ondan gerçekten hoþlanmýþtým. Aramýzda önemli bir þeylerin olmasýný ve kullanýlmýþ bir arabayý birkaç dolar daha ucuza alabilmeyi umut ediyordum.
Birkaç gün beraber olmuþtuk ama o gece ilk kez yataða girmiþtik ve oldukça iyi bir iþ çýkarmýþtýk, ya da ben öyle düþünmüþtüm.Sabunumun olduðu günlerdi, neyse sabah duþ almaya girdim. Odadan ayrýldýðýmda o hala yatakta yatýyordu. Duþa girdim ve þarký söylemeye baþladým:

"Temiz bir geceyarýsýyla buluþtu..."

Þarký söyledim...
Duþumu bitirip yatak odasýna geri döndüðümde gitmiþti. Kalkýp giyinmiþ ve tek bir söz bile söylemeden gitmiþti, ama yataðýmýn yanýndaki masanýn üzerine bir not býrakmýþtý.
Notu okudum:

Sevgili Bay Card,
Bu güzel zaman için çok teþekkür ederim. Lütfen beni tekrar aramayýn.
Saygýlarýmla,
Dotti Jones

Sanýrým bazýlarý temmuz ayýnda Noel ilahileri duymak istemiyor.