“bir yanýyla yanýtlanmasý gereken tek bir soru vardýr..intihar..”

-     neden buradasýn sen??
-     neden?? sadece buradayým.. ve burada olup olmayacaðýma karar vermeye çalýþýyorum..

olasý sorularýndan birisi aslýnda..ve binlerce yanýtý da olabilecek..aslýnda binlerce yanýtýnýn olmasý rahatsýz edici deðil..ki bir baþka yanýyla rahatlatmýyor da..

her bir yanýt burada olmama neden olabileceði gibi burada olmamama da gereklilik olabilir diye korkarsam asla yanýt vermeyebilirim de boþlukta asýlý kalýrmýyým sence..

ya da parmaklarýnda, hafif nemli dokunduðunda tüm burada olmama nedenlerimi elemiþmiydin sen aslýnda..
heyecanlanmýþtýn..farketsem beni de ayný pembe kýrmýzý salýntýlara dolaþtýracak bir hareketlenme oluyordu yanaklarýnda da bakamadým gözlerine..sonra yine nemli sesinde beliren “ne olacak þimdi” ifadesine gülümsemiþtim..(“yapma ya”, kelimelerine; ki ikisinden birisi tek baþýna bir kelime dahi sayýlamasa da, bu kadar fazla cümlenin sýðabileceðini söyleyen kaç edebiyat teorisi yazýlmýþtý..)
ne olacaðýný ben de bilmiyordum da sadece bir þeylerin olmasýný istiyordum sanki..parmaklarýndaki nemi hisseden bir an, o ürpertisinde kalakalsýn da sonrasý olmasýn gibisinden bir þey..sonra zaman hükmünü yitirsin de parmaklarýndaki neme karýþan sesinle baþbaþa kalýp bütün sorulabilecek sorular bir sonraki zamana ertelensin istiyordum..

zaman orda dursun istiyordum ben aslýnda..(aslýnda bu kadar da basitti deðil mi..)

týpký bardaktan boþanýrcasýna yaðmur yaðdýðýnda, tüm canlýlarýn yuvalarýna ya da sýðýnaklarýna çekilip de yaðmurun kendi dansýyla her yeri iþgal ettiði anlar gibi..bir anda sanki tüm yaþam durmuþ da yaðan o bardaktan boþanýrcasýna yaðmur hükmünü ilan etmiþ ve varolabilecek baþka her þeyin arenadan çekilmesine neden olmuþ gibi..sanki yaðmur dünyaya taht kurmuþ o anda da sen o çýlgýnca boþalan yaðmurun altýnda kollarýný açmýþ zýplarken tüm o hakimiyete meydan okuyormuþsun gibi parmaklarýndaki o bir anlýk temasta mutluluk bulup da zamanýn akýþýna meydan okumak istemiþtim aslýnda..


sadece, olmasý gereken mi oldu sonra..zaman aktýðýnda, hükmünün gölgesini balyozlarcasýna üzerimize düþürüþü olmuþtu sadece..olmasý gerekenlerin tarifi parmaklarýnýn neminde gizlenmiþti ya..unuttun mu..(ironik, bunca zamandýr kabuslarýmý kurcalayanýn da, zihnimi bulandýranýn da zamanýn belirsiz kavramý olmasý..)

belki ellerimin titrediðini fark etmiþtin öncesinde..(bir sýralama dizisinden ibaret mi zaman sadece, yoksa onun ötesinde baþka bir þey mi var korkuya ve sevince garkeden umursamaz sükutlu sonsuz akýþýnda)..senin de yanaklarýna yayýlacak kýrmýzý pembe dalgalarý bilmiyordun da, sanki elimi tutup bir an gücüyle burada oluþumu huzurla kutsayacak bir güçlü olmak istemiþtin..hoyratça yanýna geldiðimde senin can’ým bir çabayla kurmaya çalýþtýðýn kumdan kuleleri mi yýkýyordum ben aslýnda??(zamansýzlýk; zamanýn soðuk arýnýþýnda tüm duygular ve arzulardan, sunmuyor ki paklayýcý açýklamalarýný tüm hoyratlýklardan)

ya da nasýl kiþisel tarihler yazýyorduk aynanýn iki karþýlýklý yüzünden bakarken??

“..hayat tam anlamýyla bir yanlýþ anlamalar bütününden ibarettir..kýrýk bir ayna ki, çatlaklarý egolarýmýzýn duvarlarý arasýndaki gözetleme boþluklarý olur çýkar..parçalý bulutlu resimler görürüz akan zamana ve (kaybolan bir kelime bu aradaki, týpký sakallý üstat’ýn kaybettiði harf gibi, bir türlü hatra getirilemeyen ve mütevazý varoluþun nihai sorusunu yanýtlayan belki de) oluþa dair..”

sekiz adýmlýk bir yolculuðu her gün atýlan yüzlerce adýmdan uzun kýlan ayný zaman mý??ya da yanaklarýmda ýslandýrdýðýn kaçak, hýrsýz ve gizlenmiþ öpüþü, þehvetin alevlerini söndürecek þelalevi akýþmalardan daha mahrem kýlan??

ya da bu korkutucu zihinsel ikilemlerimde attýðýn adýmlarýn kaçýnýn yankýsý var..adýmlarýnýn yankýsýnda duymadýklarým..duymadýðým adýmlarýn üzerinden kurduðun binlerce olasýlýðý ne yapmalý peki??

...