Sadece sýkýþtýrýlmýþ, onarýlmaya veya bozulmuþta atýlmaya, deðersiz, bazýlarýna göre anlam yüklü diðerlerine anlamsýz, manevi eþyalarýnýz hatta ve hatta duygularýnýz. Öyle ki unutulmak için üstüne defalarca basýlarak olmadý sonsuza dek kurtulmak için tekrarlara baþvurularak yapýlan “yok ol beynimden” yöntemleri gibi...
Bunlara raðmen hayat hep siyah-beyaz yeþilçam klasiði. Tutunacak dalýnýz yok farkýndasýnýz fakat kök sizin. Buna hitaben umut saçan öðütler bir yana aþka susamýþsýnýz. Ama yollarýnýz çeþme deðil sahra size gülümsüyor.....
Hayal kýrýklýklarý ölüm saçýyor adeta ve uykularýnýzýn kahramaný karabasan oluyor. Her daim sonuçta uyanýyor ayný zamanda uyandýrýlýyorsunuz.....
Ýþte ömür o an bir rüya olabiliyor.......
Sýcak bir öpücük yaþam sevinci oluyor size , sevmenin manasý içinize iþliyor.
Sonra bir gün eksikliðini hissediyosunuz ona göre suretini beyninize enjekte edip onsuz olamamanýn mimarisini çiziyosunuz...
Yaptýðým þey aslýnda “aptallýðýn” üzerine yüksek lisanstý diyor var olan sevginizi de yokluðun içine hapsetmeyi seçiyorsunuz....
“Hiç bir zaman düzelemedim. Onu bir daha görmedim. Belkide görmek istemedim.” Piþmanlýklarýný her saat baþý nüksediyorsunuz..
“Özlemekte iyidir.” Cümlesinin manasýyla, tabi ki bir bakýma sevmektir özlemek. Diyorsunuz....
En olmadýk namüsait zamanlarýnýzda bile sadece onu düþünüyorsunuz....
Yalnýz halen bazý þeyleri bazýlarýna söyliyemiyorsunuz.......
Duygularýnýzý paketlemeyin ne olur....
Taze taze tüketin onu.....
Bakýn bir poþet gibi harcanýyor hayat....
Deðersizce........


Uður cem lalek........