ÜÇÜNCÜ BÖLÜM


Yanlýþ hatýrlamýyorsam, evliliðimizin ya ikinci ayý idi yada üçüncü ayý. Bahçede, çardaðýn altýnda oturuyorduk. Hasan Cevat yere çömelmiþ, elinde bir çubuk topraðý eþeliyordu. Çubuðu elinden atarak ayaða kalktý. Yüzünü bana dönerek.
... Tutku nedir? Nasýl bir nesnedir, bilir misin?
Biraz düþündükten sonra cevap vermeye çalýþtým:
... Baðlýlýk veya bir þeye coþkuyla sarýlmaktýr. En azýndan ben böyle düþünüyorum.
... Aþaðý yukarý yaklaþtýn. Ýrade yargýlarýný aþan güçlü bir coþku. Güçlü istek. Bunun bir adým ötesi tutkunluktur. Gönül vermiþ müptela. Ýþte, benim hayatým, benim sana olan baðlýlýðým. Bu aþamada tehlike çizgisini geçmiþ oluyorum. Sende biliyorsun ki senin için gerekirse ölürüm. Hayatým sakýn bu söylediklerimi kulak ardý etme!
Hasan Cevat’ýn daha fazla konuþmamasý için parmaðýmý dudaklarýna bastýrýp susturdum. O zaman anlayamadýðým þeyi þu iki mektubu aldýktan sonra anladým. Tutku, kiþinin iþtahýný açan acý bir þerbet gibiydi.
Üçüncü mektup mart ayýnýn ortalarýnda elime geçti.
Evden çýkarken anneme Deniz’e gideceðimi, söyledim.
Ýþten çýkýnca doðru Deniz’lere gittim. Kapýyý Mert açtý. Ýçeri fýrtýna gibi girip Deniz’in karþýsýna dikildim.
Deniz:
... Kýz seni bu kadar çabuk beklemiyorduk! Bir þey mi oldu?



Veda:
... Deniz, bu ne demek oluyor? ! Benim hayatýmý alt üst etmeye ne hakkýn var? ! Neden bana bu acýlarý çektiriyorsun? !
Deniz:
... Ne oldu Veda? Ben sana ne yaptým?
Veda:
... Oku þu mektubu! Orada eski bir dosttan söz ediyor. Acaba eski dost kim ki? Bana hiç yabancý gelmiyor! Bir tahminde bulunayým mý?
Deniz:
... Ver þu mektubu okuyayým.
Sevda çiçeðime / Sýladan haber geldi.

Eski bir dosttan haber aldým. Sana benden bahsetmiþ. Hala seni unutamadý, demiþ. Uzun, uzun düþünmüþsün, hatýrlayamamýþsýn, sevda çiçeðim!
Bir þairin dediði gibi: Unutmak için, unutulmak gerek. Ruj deðil ki, sileyim! Kan deðilsin ki, tüküreyim! Sen benim içimde onarýlmaz bir yarasýn.
Unutmadým, unutamadým, sevda çiçeðim!

Ýþin kötü yaný ne, biliyor musun? Ben, sende ilktim. Sen, bende son! Sonda sorun yok, ama ilkler daima unutulmaya mahkum. Bu da benim þansýzlýðým. Olsun be sevda çiçeðim. Sen dalýnda aç. Ben, zaten hayatý iki kiþilik yaþýyorum!
Bu kaçýncý mektubum? Artýk hatýrlayamaz oldum. Son yazdýðýmda kýþýn tam ortasýndaydýk. Þimdi nere-deyse bahar geliyor. Dýþarýda yine yaðmur, yine kasvet. Ha, unutmadan söyleyeyim: Terliklerini komþunun ký-zýna verdim. Þimdi o kullanýyor. Ara sýra ona iki heceli adýný sesleniyorum, sen diye. Darýlmazsýn deðil mi?
Vakit hayli geç olmuþ. Yatmadan evvel sana bir hikaye anlatayým: Bundan on beþ yýl kadar evvel bir kýz tanýmýþtým. Senin boyunda, kömür gözlü, simsiyah saçlý, karakuru bir þey. Sevmiþtik birbirimizi. Hem de, ne sevgi, tastamam beþ uzun yýl. Bir akþam üzeri. Telefonun çalan zili, bir dakikalýk konuþma ve her þey bitti. Ayrýldýk.
Aradan iki uzun yýl geçti. Yara yeni, yeni kabuk baðlýyordu. Çarþamba günü bizim oranýn pazarý idi. Aylak, aylak dolaþýyordum. Arkamda kuþ kanadý çýrpýntýsý gibi bir el omzuma dokundu. Döndüm. Oydu! Kucaðýnda bir çocuk! Gözlerim kömür gözleri ile kitlendi! Öylece kalakaldýk! Zaman durdu! . Etrafýmýzda ne Pazar kaldý, ne de mahalle! Her þey yok oldu. Sadece Ýkimizdik, hasret dolu gözlerle bakýþan. Bir damla inci tanesiydi, gözpýnarlarýndan yuvarlanýp akan. Beyazlar giymiþ melekler gibiydi. Kalabalýða karýþýp son defa hayatýmdan çýkýp gitti. Bir daha ne adýný duydum, ne de bir ayak izine rastladým. O bir melekti, bir daha karþýlaþma þansým olmayan! ...
Bunu neden anlattým, biliyor musun? Sen, yýllar sonra gelen ‘Son þansýmdýn’!
Kendimi meydan savaþý kaybetmiþ bir komutan gibi hissediyorum, yenilmiþ ama maðrur.
Dýþarýda hava aydýnlanýyor, minarelerde sabah ezaný okunuyor. Sokak lambalarý tek, tek sönüyor ve ben bir gecemi daha seninle paylaþtým, sevda çiçeðim, yüreðim yanýyor! ..
Hasan Cevat.

Deniz mektubu okudukça yüzü kýzarmaya baþladý çok üzüldüðünü anladým.Ama adresimi vermeden evvel bana sormalýydý.
Veda
... Anlaþýldý Deniz. Yüzünün kýzarmasýndan da belli oluyor. Bu senin baþýnýn altýndan çýktý neden böyle bir durumu yaratma gereði duydun?

Deniz:
... Her þeyden önce kýzarmamýn sebebi üzülüyor ol-mamdan deðil sana öfke duyduðum içindir. Ýkiniz de arkadaþýmsýnýz. Veda, ikinizi de çok seviyorum. Böyle davranmakla kendinize iþkence ediyorsunuz. Bana söz vermiþti, sadece adresini bilmesinin dahi kendisini mutlu edeceðini söylemiþti. Ben ona inanýyorum.
Veda:
... Ama sözünde durmadý deðil mi Güzelim?
Deniz:
... Anlamadýðým þey, yazý onun deðil. Bu iþte bir bit yeniði var. Acaba mektuplar nereden postaya verildi?
Veda:
... Bu mektubu Hasan Cevat postaya vermediyse gönderen kim ise bizi þaþýrtmak için, Manisa’nýn herhangi bir ilçesinden postalamýþ olabilir.
Deniz:
... Acaba oda senin gibi kaldýðýnýz yeri terk etmiþ midir?
Veda:
... Bilemiyorum. Bildiðim bir þey varsa buralarda olmadýðýdýr.
Deniz:
... Doðru söylüyorsun Veda. Kartal en rahat kendi kayalýklarýnda barýnýr. Çünkü en iyi kendi bilir ulaþýlmaz kovuklarý o Ýzmirli bir kartal.
Veda:
... Hatýrlatmana gerek yok. O da, benim nereli olduðumu çok iyi biliyor.
Mert:
... Hiç boþuna uðraþma Veda konuþmalarýnýzý baþtan beri dinliyorum. Ne dersen de sen bu adamý seviyorsun. Neler olup bittiðini öðrenmek istiyorsan dünyanýn öbür ucu deðil ya, bir arabaya atla git, dikil karþýsýna. Sorulacak hesabýn varsa sor. Ama sende o yürek var mý
Veda:
... Ben evden ayrýlýrken arkamdan, burada sensiz yaþamak bana haram diyordu. Daha önce de söylediðim gibi o yerini deðiþtirmiþtir. Acaba çok iyi tanýyorum derken, yanýlýyor olabilir miyim? Yoksa hala ikinci kattaki üç odalý evimizde mi yaþýyor?
Deniz:
... Kendine gel Veda hala evimiz diyorsun. Evinde mi de. Artýk sen orada yaþamýyorsun. Burada da yaþýyorsun sayýlmaz ya.

Devam edecek

07-12-2006 Perþembe
Tuðrul Ahmet Pekel