Dilinde Aþk Vardý Yüreðinde Ýhanet Bölüm - 7

YEDÝNCÝ BÖLÜM

Bu günlerde sýcaklar iyice bastýrdý. Eskilerin dediði gibi, pastýrma yazý bu olsa gerek. Fýrsat buldukça dereye yüzmeye gidiyorum. Buraya yerleþmekle ne kadar isabetli karar vermiþ olduðumu daha sonralarý anladým. Gün geçtikçe kasabayý ve insanlarýný daha çok seviyorum. Onlar da benden dostluk elini hiç çekmediler. Her gün dostlarýma bir yenisi ekleniyor. Ev sahibimden bahçenin bir köþesine bir þeyler ekmek için izin istedim. Himmet dayýda bana katýldý, bahçeyi güzelce belledik. Taþlarýný temizleyip, ekilmeye hazýr hale getirdik. Himmet dayý mevsimlik ne bulursa onu ekeceðiz. Yol kenarýnda duvar dibine birer buçuk metre aralýkla iki tane akasya fidaný diktim. Yavaþ, yavaþ biraz sakinleþip kendime geliyorum.Günler aðýr, aðýr akýp gidiyor. Pek masrafým olmadýðý için, rahatça geçiniyorum.
Geçen hafta el birliðiyle yatak odama, küçük bir kütüphane yaptýk.Ýlçeye inen oldukça kitap ve gazete getirtiyorum. Himmet dayý ilk baþlarda kitap ve gazete merakýmý þaþkýnlýkla karþýladý ama zamanla oda ilgi göstermeye baþladý. Gazeteleri okumaya çalýþýyor.
Dün, ilçeye kurulmuþ olan panayýrý gezmeye gittik. Gezip dolaþmaktan ayaklarýmýza kara sular indi. En çok alýþ veriþi de ben yaptým. Mutfak için bazý mutfak gereçleri, üç dört tane kaliteli kilim aldým. Þark odasý için kullanacaðým. Himmet dayý beni böyle saða sola koþuþtururken görünce / Oyuncaklarýný önce kaybedip sonrada bulan çocuk gibisin / demeden edemedi. Veda nýn fotoðrafýný büyülterek þark odama astým.
Birazda kasabadan bahsedeyim, iki daðýn arasýna sýkýþmýþ bir vadide kurulu. Kenarýndan karayolu geçiyor. Tek bir caddesi var. Saðlý sollu sokaklarý ve genelde tek katlý, büyük bahçeli evlerden kurulu. Ýnsanlarý dost canlýsý samimi ve sevecen. Camisi, ilk okulu ve bir de kah-vehanesi bulunuyor. Kasabanýn kenarýna kurulmuþ son evlerden sonra, baðlar daha sonra’da tarlalar baþlýyor. Derenin öbür tarafýnda baðlýklar devam ediyor. O tarafa hiç geçmedim. Tarým ve baðcýlýk kasabanýn gelir kaynaðýnýn önemli bir bölümünü teþkil ediyor.Yazýn kuruyup ip gibi akan dere, kýþýn, daðlardan gelen kar suyuyla coþan dere zaman, zaman taþýp etrafa zarar veriyor.
Akþam çayýmýzý bahçede içip hem laflýyoruz, hem de yorgunluðumuzu gideriyoruz.Yine böyle bir akþam meclisimize, bakkal Ýhsan efendi’de bize katýldý. Himmet dayý kendisinin de buraya sonradan gelip yerleþ-tiðini söyledi. Demek ki bana onun için yakýnlýk gösterdi. Bende fýrsatý kaçýrmadan sözü kaptým.:
... Neden buraya gelip yerleþme gereði duydun Himmet dayý.?
Himmet dayý
... Önce bana sor neden buradayým?
Çünkü rahmetliyi býrakýp gidemedim. Þimdi esas soruna cevap vereyim. Arka bahçede yatan rahmetliyle askere gitmeden evvel sözleþtik. Askerden dönünceye kadar beni bekleyecek ve evleneceðiz. Gittim. Gidiþ o gidiþ, þimdiki gibi deðil ki, bir mektup gönderiyorsun ne zaman ellerine geçeceði belli deðil. Beni beklemiþler benimle gidenler geri dönüyor ama, Himmet ortalarda yok Herhalde bir yerlerde öldü kaldý diye benim yavukluyu, baþkasýna vermeye kalkýyorlar. Aradan dört yýl geçmiþ, terhis olalý bir ay olmuþ hala yollardayým. Davullar vururken köye girdim. Merak bu ya doðru düðün yerine gittim. Saç sakal karýþýk, kir pas içindeyim kimse tanýmýyor. Baktým benim yavuklu gelinliði giymiþ baþ köþede oturuyor, ama belli ki yüzünden düþen bin parça. Geriye dönüp kimseye görünmeden doðru ahýra gittim. Beni görseler hýrsýz diye vuracaklar. Ahýrda atlardan birini eyerleyip sessizce bizim evin önüne geldim. Artýk bizimkilere görünme zamaný gelmiþti. Ýçeri girdim beni görünce hepsi þok oldular. Sevinsinler mi, üzülsünler mi? Birbirimize sarýldýktan sonra yapacaklarý mý anlattým, hepsiyle vedalaþýp,duvardan tüfeði kaptýðým gibi ata atladým. Daldým düðün alanýna, millet ne olduðunu anlayýncaya kadar, benimkini yakaladýðým gibi atýn terkisine attým. Baþtan bayaðý debelendi ama sesi mi alýnca sýkýca sarýldý.
Hasan Cevat
... Valla Himmet dayý sen de az deðilmiþsin.
Ýhsan efendi
... Sen sonunu dinle
Himmet dayý
... Biz korku içinde asker arkadaþým Sarý Remzi’nin yanýna yerleþtik. Korkudan baþýmýzý dýþarý çýkaramýyorduk. Aradan iki, üç ay geçti, bir gece gizlice ata atladýðým gibi, köye döndüm evdekiler beni görünce bayram yaptýlar. Meðerse Kayýnpeder beni affetmiþ zaten iki taraf içinde zoraki bir düðün oluyormuþ. Bizimkini alýp geri döndüm. Ailece gittik kayýnpederimin elini öptüm. Dillere destan bir düðün yaptýk. Ama biz buraya alýþmýþtýk. Biraz babam, biraz kayýnpederim yardým etti. Gördüðün bu toprak parçasýný aldýk, ufak ama benim rahmetlikle burada uzun yýllar mutlu yaþamama yetti arttý. Sýra sende þimdi sen anlat.
Hasan cevat
.. Ýzmir’de doðdum. Çocukluðumun en güzel anlarý, Susurluk’ta geçti. Çok þirin bir ilçe Balýkesir’le Bandýrma arasýnda, bir yanýndan kara yolu, öbür yanýndan demir yolu geçiyor. Ýstasyon þehrin iki kilometre kadar dýþýndaydý. Baðýmýz istasyonun biraz ötesinde, kara yolu ile demir yolu arasýndaydý. Dedem, ön tarafa kavun, karpuz ekiyordu, baðýn içinde kalabilmemiz için ufak bir kulübe, önünde iki tane þeftali aðacý var. Baðýn sý-nýrlarýný ise yan yana dikilen muþmula aðaçlarý çiziyordu. Bu benim için muhteþem bir görüntüydü. Him-met dayý, sen hiç asmanýn altýna yatýp, bir kenarýndan tutmaya gerek dahi görmeden dalýndaki salkýmdan üzüm yedin mi? Veya karpuzu tarlasýndan koparýp sof-raya getirdin mi? Ýþte bunlar benim yaþamýþ olduðum güzellikler. Ooo! Saat gece yarýsýný geçiyor. Hadi beyler kovmak gibi olmasýn. Bulaþýklarý bana býrakýn ben yýkarým.
Bu saatten sonra hayallerimle randevum var. Bütün öpücükler senin olsun sevda çiçeðim.

Tuðrul Ahmet PEKEL Devamým var