Çocuklarýmý kaybettim yollarda
Iþýða hasret görmeyen gözleri vardý yazýk
El yordamýyla buldular karanlýk sokaðý
En çok özledikleri soðuk kesilmiþ kaldýrýmlardý

Sokaðýn çocuklarýydý onlar, sýðmazlar dört duvara
Yumuþak yataklar daha sert gelirdi kaldýrýmlardan
Üzerinden geçilmeyen köprülerin altýnda kokladýlar sevgiyi
Çöplüklerde verildi en muhteþem ziyafetler

Onlar sokaðýn çocuklarý, ruhumuzun kayýp aynalarý
Cenneti poþetlerine doldurup çektiler içlerine
Dünyayý üstlerine kapatýp bir sokaða hapsettik düþlerini
Kaldýrýmlarla birlikte sevgiyi de süpürdük acýmadan

Onlar sokaðýn çocuklarý, gökyüzünün kayýp yýldýzlarý
Evlerden taþan þefkatleri topladýlar kucak kucak
Mehmet'in anasýnýn adý çýkmýþtý mahallede
Ya gidecekti evinden ya da kaza çýkacaktý elinden
Selim'in üveydi anasý babasý, sevgi dýþarda ama nerdeydi

Onlar sokaðýn çocuklarý, sokaklar buluþma noktamýz
Kayýp hazinelerin saklandýðý kaldýrýmlar yataðýmýz
Ýçinize gömdüðünüz sevgiyi aradýk düþlerimizde
Kazýyoruz yorulmadan tüm sokaklarýný þehrin
Sevgi orada bir yerde, çýkaracaðýz elbet
Evlere tek tek daðýtacaðýz merhameti

Belki yine cenneti poþetlere doldurup çekeceðiz içimize
Ama bizler var oldukça sokaklarda, yaþlanmayacak þehir
Çocuk kalacak sonsuza dek içi geçmiþ kaldýrýmlar
Bizler sokaðýn çocuklarý, gökyüzünün kayýp yýldýzlarý.