Ýki çocuk bir tabaktaki çorbayý içiyor, anne, kucaðýndaki bebekle diðer tabaktaki
çorbayý. Anne, önce kaþýkla aðzýna götürüyor, ýlýtýyor ve bebeðe yediriyor. Sonra yine...
Masa, muþambayla kaplýydý ve ýþýldýyordu gün ýþýðýnda.
Üzerlerinde, rengarenk, ustaca iþlenmiþ envayi çeþit meyve ve çiçek resimleri.
Bebek, gözlerini masaya yöneltmiþ, o minik elleriyle dokunmaya çalýþýyor,
annesinin ýsrarla aðzýna götürdüðü kaþýðý reddediyordu artýk.
Kendini zorluyor, yetiþemediðinde huzursuz mýrýldanýyordu. Annesine sýrtýný vererek
ileri atýldý. Muþambaya bir daha inatla dokunmak istedi minicik elleriyle.
Sonra bir daha... Baþaramayacaktý. Tüm gücüyle, çýðlýk, aðlama karýþýmý sesler
çýkarmaya baþladý. Ýki minik diþ kendini gösteriyordu her baðrýþýnda. Uçlarý henüz belirmiþ iki
bembeyaz minik diþ...
Her çýðlýðýnda masada gölgeler oluþuyor, avuçlarýný uzattýðýnda muþambaya,
gölgeler hýzla yok oluyordu. Masa ýþýða doyuyordu adeta.
Ellerini her uzatýþýnda bir meyve rengiyle birlikte o minicik ellere kendini uzatmaya baþladý.
Meyveler ve aralara serpiþmiþ çiçekler birer birer masadan ayrýlýyor,
muþamba, bebeðin sevinçli baðrýþýna daha bir ýþýyarak karþýlýk veriyordu.

Bütün meyveler yerçekimsizdi artýk. Muþambadan hýzlý ve kesin ayrýlýp, havada,
o minik ellerin etrafýnda dönendiler. Bir tek muþambanýn anladýðý mutlu sözcükler çýkýyordu aðzýndan.
çiçekler ise parýldayan gülüþüne doluþuyordu.










HAFÝK 2006 -þiir taþmalarý-