Akþamýn kýzýllýðý henüz dinmemiþti.
Bulutlarýn arasýndan kaçýp kurtulan ýþýk demetleri,
Zirvesi mavimsi daðlarla biten buðday tarlalarýna vuruyordu.
Belki bu tarlalarda son kez el ele tutuþuyoruz.
Aslýnda ikimizde olacaklarý biliyoruz.
Bu yüzden aðzýmýzdan tek kelime çýkmýyor.
Çünkü ne söylesen,
hüzün olup gömülüyor kalplerimize,
ve bu hüzün büyüdükçe,
gözlerimiz yaþarýyor.
Birbirmize bakýp aðlamamak için susuyoruz.
Buðdaylarý aþýp,
Bu sesizlikle yol kenarýna varýyoruz.
Ben bavulumu yere býrakýrken
Yüzünün güneþin son ýþýklarýyla hüzün çiçeðine dönüþtüðünü farkediyorum
Yanýna gelip elini tutuyorum.
Yüz metre ilerideki dinlenme tesisiindeki kamyoncular restoranttaki sanatçýyla
hep bi aðýzdan ud eþliðinde bi þarký söylüyorlar.


"Karakolda ayna var
Kýz kolunda damga var
Gözlerinden bellidir Cevriye’m
Sende kara sevda var"


neþeli bir ritimde,
kamyoncularýn baðýrýþlarýyla söylensede bu þarký
o an burkuyor yüreðimi.
elini tutuyorum.
yüz asýr tutamayacakmýþ gibi elini tutuyorum.
yüzüne bakýyorum.
bütün çabalara raðmen
gözlerindeki yaþlar
gözleirmin yaþarmasýna yetiyor.
Hemen yüz metre ötedeki meyhaneden bozma dinlenme tesisinde
bi þarký çalýyor.


"Denizlerin kumuyum
Balýklarýn puluyum
Aç koynunu ben geldim Cevriye’m
Ben de Allah kuluyum"

Gözlerin gözlerimde.
Yaþlarla, yaþlarýmýzla.
Artýk ikimizde aðlýyoruz.
Gözlerini hiç bu kadar hüzünlü görmemiþtim.
Gözlerindeki, hüzün silahýný,
aðzýma dayayýp boþaltmak istermsin bütün bir þarjörü.
Aðzýmý, aklýmý, ruhumu daðýtmak istermisin.
Çünkü ben isterdim.
Farkýndayým,
Gözlerindeki gitme sözü aðzýna varamýyor.
Ben seni baðrýma basýp hiç koklamamýþ gibi içime hapsetmek istiyorum.
ve öyle kalýyoruz.
Kaç saniye, kaç saat, kaç asýr?
Ve en sarhoþ aðýzlarda o þarký çalýyor.

Köprü altý iskele
Gidiyorum askere
Üç gün deðil üç ay deðil Cevriye’m
Nasýl geçer üç sene

Son kez baþýný iki elimin arasýna alýp,
Anlýna anlýmý dayýyorum.
Sen biþeyler söylemeye çalýþýyorsun,
Ama olmuyor.
Kahrolasý kelimler çýkmýyor,
O güzel aðzýndan, çýkamýyor.
Ve son sözlerimi söylüyorum.


Gözleirndeki bu eylül niye?
Kim demiþ, son baharda güller sararýr diye?
Gülüm sakla ertesi baharlara ellerini.
Korkma sil gözlerindeki hüzünü gül.
Ellerin olmadan biter mi bahar?
Saçlarýn olmadan eser mi rüzgar?
Kokun olmadan güneþ mi doðar?
Gözlerin olmadan þu dünyam dar.

Yüzünde zoraki bir gülümseme vardý. Son kez ona sevdiðimi söyledim. O, söylediklerimden sonra koþarak buðdaylarýn ortasýna bana döndü. Beni seviðini söyledi.Bir daha yüzünü görmedim,
ve bu konu hakkýnda biþey söylemek istemiyorum.