Daha az seviyorum seni..
Giderek daha az..
Unutur gibi seviyorum..
Azala azala..
Aramýzdaki uzaklýðýn karanlýðýnda..

Geceler kýsalýp..gündüzler uzuyor öyle olunca..
Daha az seviyorum seni..
Kendini iyileþtiren bir yara gibi..
Daha az..
Ve zamanla..

Sen geceyi tutuyorsun..ben nöbetini..
Uzak dað kýþlalarýnda..
Görmüyoruz birbirimizi..
Usul usul sis iniyor..
Kopmuþ yollara..
Iþýðý hafif..uykusu aðýr koðuþlarda üzerini örtüyorum senin..
Bir çýð gibi büyüyorsun rüyalarýmda..
Sevgilim sevgilim
Yýldýzlarý daha büyüktür bazý gecelerin
Nöbet kadar yalnýzken öðreneceksin bunu da..

Artýk daha az seviyorum seni..
Unutur gibi..ölür gibi daha az..
Yeniden ödetiyorum kendime
Onca aþkýn öðretemediðini..
Kolay deðildi..
Yalnýzca sevgilimi deðil..evladýmý da kaybettim ben..
Kaç acý birden imtihan etti beni..
Bir tek gece vardýr insanýn hayatýnda..
Ömür boyu sürer nöbeti..
Bu da öyleydi..
Ýyi ol..
Sað ol..
Uzak ol..
Ama bir daha görme beni..

Murathan Mungan

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.