Kar düþende daðlarýma daðlandý ateþinden yüreðim.
Kayboldum buzdan bir kentin sokaklarýnda.
Pencerelerde ne feseleðenler vardý ne ellerin.
Sadece, kalbime iliþtirilmiþ tebessümünle,
Lütufkâr bir bakýþýn saklý kaldý baharat sandýklarýnda.

Ne günün hükmü vardý ne gecenin,
Tutacak bir dal bulamadý üþüyen ellerim.
Gönlüm evdeþiyidi kanadý kýrýk güvercinlerin.
Buzdan bir kentin arka sokaklarýnda ,
Açýk artýrmasý vardý aþkýn, elemin.
Buzul çaðý pastanesinde bekledim,
Zulmetmeyi yeðledin.
Ben seni sanki hiç sevmedim.

Sen, buzdan bir heykeldin.
Daðlanan yüreðimde eridin,
Cýlgasýz uçurumlardan, geçit vermeyen yarlardan;
Elâ gözlerinin kýyýlarýndan sürdün beni.
Ne mahremim oldun ne nâ mahremim.
Ben seni sanki hiç sevmedim.

Buza sürgün zamanlarda,
Vefanýn soluðu kesildi.
Daðarcýðýmdaki cümle sözcükler boðazýma dizildi.
Gücü tükendi ateþin, gözlerimin feri söndü.
Sen hâlâ buzdan bir heykeldin,
Kayboldu kokusu güllerin, yaseminlerin.
Pencerelerde ne fesleðenler vardý ne ellerin.
Sana dair zamanlarý katladým içimde,
Kimseye göstermedim.
Ne mahremim oldun ne nâ mahremim.
Ben seni sanki hiç sevmedim…
Ankara,19.01.2010 Ý.K