o gözlerin nasýl da acý çektirio bana
zaman geçtikçe daha çok anlamlaþýyor
gerçeðini görme ihtimalim yok oluyor
"þimdi hazýrým" desem de
cesaret edemiyor ellerim
"nasýlsýn" demeye
yine kalbimi kýrarsýn,üzersin diye
adým atmaya korkar oldum
adýnýn geçtiði her yerde ellerim buz tuttu
ýsýnmasý için her defasýnda seni istedim yanýmda
senin sevgi dolu kollarýný özledim
þimdi yine birgün bnm olurlar diye bekliyorum
olmayacaðýný bile bile
acý çektiriyorum yüreðime
belki de sana söylemek istemeyipte söylediklerim için cezalandýrýyorum kendimi
kim bilir
belki de seni senden fazla önemsiyorum
her aklýma geldiðinde
seni unutmaya çalýþýyorum
unutturacak birkaç söz arýyorum
o an farkediyorum
kalbimi çok incitmiþsin
kalbimi yakýyor her hatýrlayýþ
baþýmý yastýða koyup
senin adýný sayýklamak
rüyalarýmda yaþatmak
sonucunun kabusa dönüþmesi...
o an gözlerimi açýyorum
ama yoksun iþte...
yokluðunla baþa çýkamýyorum
gücümü kaybetmiþim her gözlerine bakýþýmda
bin defa ölmüþüm hatýralarda
savaþamýyorum artýk
evet söylüyorum
her gece seni düþünürken yakalýyorum kendimi
seni ve anýlarýmýzý
nasýl bir anda böyle olduk diye sorup duruyorum kendime
aslýnda herþey bnm için ani oldu
sen baþýndan beri farkýndaydýn olup bitenin
keþke gözlerin onu da söyleseydi bana
bana gerçekten deðer verdiðine inandýðým kiþi
ne olur dön artýk...