Dün ýþýklar söndüðünde senli sayfalarý karýþtýrdým defterimde
Meðer neler neler gizliymiþ her kelimede
Neler saklýymýþ resimlerde, öyle bir baktým iþte
Birtek soru kaldý ezberimde, unuttun mu beni
Bilmek mümkün deðil belki de
Dilde belki öyle, belki gerçekte de
Bunu ne anlatýr imge düþkünü bir cümle
Ne de divit ucuyla yazýlagelmiþ herhangi bir alfabe
Belki artýk önemli deðildir bile
Fakat birþey unuttun bende
Denize nazýr bir yalnýzlýk
Gururu heybesine sýðmayan bir yolcu
Ýçindeki sakinliðe yabancý hem de
Hem de yaklaþan sana kendi içine yürüdüðünde
Bir yalnýzlýk, görkemli, harikulade
Hayale hüküm giymiþ zamandan azade
Ve bir yalnýzlýk ki sancýsý sessizliðinde, sensizliðinde
Yar, bir yalnýzlýk unuttun bende
Benimse yaþama sevincim kaldý sende
Senin olsun sar taç yaptýðýn kýr çiçeklerine
Gözlerine süzülsün binlerce kere
Ki þahit olsun denizlerin enginliðine
Yine...