Sen hiç o þarkýyý dinledin mi peki? Hani Sezen Aksu, " Geri Dön " diyordu. Seni hatýrladýðým o þarkýnýn her notasýnda kalbim narkoz yemiþ bir bedenin içindeydi sanki. Hatýran neþter gibi bedenimi keserken, sana sardýðým kollarým kayýtsýzca yanlarýma düþüyordu. Senin yokluðun beni böyle kolsuz kanatsýz býrakýrken, kimbilir sen kimin yanýnda kelebeðe dönüþüyordun. Senin aný yaþadýðýn bensiz zamanlarýnda, ben biriketlere baðladýðým gülleri denize atýyordum. Ah yanýnda beni acýttýðýn gibi yokluðunda da ýstýraplar içinde býrakýyordun. Güllerin boðulduðu o dalgalý saatlerimde, sen kim bilir hangi aþklara yelken açýyordun. Sana dokunamamak ve seni bir baþkasýnýn yanýnda düþünmek, kýrmýzýya dönüþen gözlerimden aklýmýn fýþkýracaðý korkusu yaþatýyordu bana. Sana ne geri dön diyebiliyordum ne sana koþabiliyordum. Kaldýrýmda annesini kaybetmiþ çocuk gibi saða sola aðlamaklý bakýyordum. Seni kaybetme duygusuyla çocuklar gibi aðlýyordum. Senin ellerine sýðýnýrken, senin arkana sýðýnýrken, beni öylece koyuverip gitmen beni sýrtýmdan vuruyordu. Oysa senin sevginle büyümüþtüm, sevgisizliðin dünyasýnda. Çocuklar gibi þendim senin yanýnda. Bana yaþattýðýn onca aþk oyunlarýndan sonra, arkasýna saklandýðýn gururunla bana saklambaçlar yaþatacaðýný hiç bilemedim. Aþkýn saf sayfalarýnda, gül kokulu þiirlerini okuduðumda, o sayfalar arasýnda aþkýmýzýn kupkuru bir güle dönüþeceðini düþünemedim. Aþkýn hep çocuk þiirleri kadar saf kalacaðýný sandým. Yanýldým sevgilim. Aþk insaný çocuklaþtýrýrken, ayrýlýk insaný olgunlaþtýrýyordu. Þimdi dallarý kýrýk bir aðaçta olgun meyveyim. Ne yazýk ki dudaklarýn yanýmda deðil. Þimdi baþkalarýna çocuk þiirleri ezberletiyorsundur. Sen de dudaklarýna kýrmýzý gülleri sürterek, aný yaþadýðýn o saatlere göz kýrpýyorsundur. Oysa þimdi o gözlerinle buluþmayý çok isterdim. Ýsteklerim evimin tüm duvarlarýný sarýya boyadý. Senin gidiþin ise kapýmý siyaha boyadý. Ben narkoz yemiþ bir hasta gibi adýný sayýklarken, sen dönmedin bana; ama ölümüm eþikten döndü. Yarý cenaze halimle sana geri dön diyemedim. Bir ölüye aðlarken yakýnlarý, ben ise senin uzaklýðýna bir yarý ölü gibi aðladým. Sana sesimi duyurup da geri dön diyemedim.


Bir sanatçýyý sanatçý yapan eserleri deðildir; onun þiirleþmesi, heykelleþmesi ve cümleleþmesidir. Sezen AKSU... Seni naçizane cümlelerime kattým Geri Dön þarkýnla.