UMUT

Karanlýðýn içindeyim
Boþ odalarda
Yalnýzlýðýmý paylaþýyorum
Aynalarla.
Çizik çizik olmuþ suratýma baktýkça
Görüyorum kaybolan yýllarýmý

Geçmiþe bakýyorum
Bir hatýrattan
Sevdiðim varmýþ yanýmda,
Tüm sevdiklerim hep benimleymiþ
Çiçekli bahçelerde
Koþarmýþým sonumun ne olacaðýna
Aldýrmadan...

Þimdi boþ odalarda
Hayatýmý haciz edenlere bakýyorum
Karanlýðýn içinde yalnýzlarý oynayan
Boþ bir yüreðim artýk
Zaman yaklaþýyor
Hayatýmýn son treni kalkmak üzere
Þimdi çýkýp gidersem bu yalnýzlýktan
Kurtulurum belki
Hayatýmý almak isteyen
Sahte yüzlerden

Nedensiz bir aðlama yerine
Onun sonrasýndaki bir gülüþ olmak istiyordum
Hayatýmýn bütün gecelerini
Gündüzlere çevirmek,
Üzerime esen fýrtýnalar yerine
Üþüyen yüreðimi ýsýtan
Mutluluklar istiyordum

Þimdi gün doðmadan çýkmalý yola
Kurtulmalý bu unutuluþtan
Mevsimlere göre yaþamak yerine
Kýrýþ kýrýþ olmuþ suratlara aldýrmadan
Yürümeli mutlu geleceðe
Rap rap yere sertçe basmadan
Sakince...