NewLand’de teknolojinin ülkenin kurulduðu ilk yýllardan itibaren yoðun bir þekilde uygulanmasý, yaþam þekline de çok büyük etkilerde bulundu.

Bu etkilerden belki en önemlisi, yönetim þekli üzerine olandý: Seçimsiz bir demokrasi benimsendi. Baþak bir bakýþ açýsýyla sürekli seçim halinde olan bir demokrasi de denebilir!
Ülke en fazla 150 kiþiden oluþabilen küçük birimler olarak yapýlandýrýldý. Bazý küçük yerleþim yerleri sadece birkaç birimden oluþuyorken büyük þehirlerde her bir bina bir ya da birkaç birim olarak yapýlanabiliyordu. Teknolojinin getirdiði imkanlarla, her bir birim üyesinin günlük olarak birimden kimi seçeceðine iliþkin tercihini belirtme þansý oluþtu. Böylelikle her bir 150’lik birimin temsilcisi her gün yeniden güvenoyu alýyor durumdaydý.

150’lik birimlerin kendi içlerinden seçtiði kiþilerden oluþan ikinci katman da yine en fazla 150 kiþiden oluþacak birimlere bölündü. Bunlar da kendi içlerinden bir kiþi seçtiler.

Ülkenin ilk baþlardaki nüfusunu 15 milyon olarak düþünürsek, ilk seviyede 100 bin grup oluþtu. Bu seviyede 100 bin birinci kademe delege seçilmiþ oldu. 100 bin birinci seviye delege yaklaþýk 670 ikinci seviye grup oluþturdu. Ýkinci seviye gruplar da kendi içlerinden birer kiþiyi delege olarak seçtiler. Böylece 670 ikinci seviye delege seçilmiþ oldu. Bu 670 ikinci seviye delege her biri en fazla 150 delegeden oluþan üçüncü seviye 5 grup oluþturdular. 5 grubun her biri nihai 15 kiþilik yönetim kurulundan kendine düþen kadarýný seçti. Bu 15 kiþilik yönetim kurulu ise aralarýndan bir yönetim kurulu baþkaný seçti.

Ýþin ilginci bu seçimlere iliþkin oy kullananlarýn her akþam 18.00’den gece yarýsýna kadar oyunu yenileyebilmesi, ertesi sabah da yeni durumun ilan ediliyor olmasýydý.

Yine yukarýdaki 15 milyon kiþiyi düþünecek olursak, ülkenin Yönetim Kurulu Baþkaný’nýn sabaha tekrar makamýnda olabilmesi için her gece kendi 150 kiþilik birinci seviye grubunun, 150 kiþilik ikinci seviye grubunun, yaklaþýk 134 kiþilik üçüncü seviye grubunun ve 15 kiþilik yönetim kurulunun çoðunluk oyunu saðlamasý gerekiyordu.

Yürümesi imkansýz gibi görünen bu sistem çok iyi çalýþtý. Ülke nüfusunun yaklaþýk yüzde 93’ü her gece sadece kendi içinde bulunduðu 150 kiþilik gruptan kimi seçeceðine karar veriyordu. 150 kiþiyi yakýndan tanýmak mümkün olduðundan çok isabetli tercihler yapýldý. Ýsabetli olmayan tercihlerin anlaþýlýp deðiþtirilmesi de hayli kýsa zamanda gerçekleþti. Ýlk gruptan seçilen kiþiler ülkenin sadece yüzde 7’sini oluþturuyordu. Bu kiþiler her gece sadece kendilerine oy verip, bir de ikinci seviyede üye olduklarý 150 kiþilik grupta kimi seçeceklerine karar veriyorlardý. Daha etkin bir konumda olan bu 100 bin insan seçildikleri 150 kiþilik grup ve seçim yaptýklarý 150 kiþilik grubu iyi tanýmayý baþarabiliyorlardý. Üçüncü seviyede seçilen 670 kiþi arasýnda yer alanlarýn mesleði doðrudan yönetim ülkenin genel yönetimiydi. Bunlar bir bakýma temsili demokrasilerdeki meclisler gibi çalýþýyorlardý. Bu kiþiler de her akþam, kendi ilk ve ikinci gruplarýnda kendilerine oy verip yaklaþýk 134 kiþilik üçüncü seviye grupta da hangi 3 kiþiye oy vereceklerine karar veriyorlardý. Son olarak 15 kiþilik yönetim kurulunda yer alanlar da ilk üç seviye için her akþam kendilerine oy veriyor, yönetim kurulu baþkaný ile ilgili olarak da içlerinden bir kiþiyi seçiyorlardý.

Sistemin oturmasý için geçen birkaç yýlýn ardýndan, seçilen insanlar ülkenin seçilmeyi en çok hak eden kiþileri olmaya baþladý. Her hangi bir seviyede seçilen bir kiþi, önemli bir karakter zaafý, hatalý ve önemli bir tavýr, yaþlýlýk ya da hastalýktan dolayý performans kaybý gibi durumlarda hemen aþaðý iniyor, yerine daha iyi iþ yapabilecek biri geliyordu. Öte yandan iþini iyi yapan kiþiler, sürekli bir oy desteðinin rahatlýðýyla, kaygýsýz bir þekilde iþlerini olmasý gerektiði gibi yapmaya devam ettiler.

Zamanla geliþen gölge adam yaklaþýmý da sistemin dinamizmini artýrdý. Her seviyedeki her grupta birincinin ardýndan gelen en çok oy alan ikinci kiþi gölge adam oluyor ve bir üst seviye için gölge oy kullanýyordu. Böylelikle yerini kaybeden birinin boþluðunu kimin dolduracaðý hemen hemen kesin bir olasýlýkla bilinebiliyordu.

Baþlangýçta bahsi geçen 15 milyon, tabii ki ülkenin tüm nüfusu deðildi. 11 yaþýný doldurmuþ olan nüfus bu kadardý. Bu sistemde 11 yaþýný doldurmuþ her insan –akli melekeyi kaybetmek, oy kullanma hakkýný baðlayýcý suçlar gibi konular hariç- oy kullanabiliyordu. 11 yaþ altý çocuklar 150 sayýsýna dahil edilmeden, velilerinin grubunun denetiminde oluyorlardý. 11 yaþ üstü olup oy hakký bulunmayan kiþiler ise bu sefer 150 sýnýrýný da eksilterek kendi gruplarýnda yer alýyorlardý.

150 kiþilik gruplar birbirleri arasýnda karþýlýklý rýza ile bire bir üye deðiþtirebiliyorlardý. Bunun dýþýnda yine nakil, yeniden gruplama, yeni grup oluþturma gibi konularda karmaþýk ve tarihsel geçmiþe dayanan düzenlemeler olduðunu biliyorum. Ama bu düzenlemelerin detaylarýna ben de çok hakim deðilim.

Küçük bir not: Mustafa, bu konunun sizlerin hem çok ilginizi çekebileceði ama hem de sizlere çok karmaþýk gelebileceði konusunda beni uyardý. Eðer sorularýnýz olursa, yorum olarak belirtin. Bu konuda bir talep olursa, ileride baþka bir yazýda bu sistemin iþleyiþ þekline iliþkin bildiðim kadarýyla daha detaylý açýklamalar yapabilirim.

(2053'te yaþayan Kamil Asma'nýn dilinden, Yazar: Mustafa Acungil)