Kaan, çok zeki biri. Özel bir þirkette 'ceo' olarak çalýþýyor, üstelik gereðinden fazla baþarýlý. O, nerede ne yapmasý gerektiðinin farkýnda olan bir idealist. Kaan'ýn daha bu gencecik yaþýnda bile ne kadar baþarýlý bir insan olacaðýný anlamak için yalnýzca gözlerinin içine bakmanýz yeterlidir. Ýleride çok önemli bir adam olacak, biliyorum. Onu seviyorum ve ona saygý duyuyorum, fakat o koskacaman bir adam olduðunda onun yanýnda olmak istediðimden emin deðilim.
Ben mi? Henüz size adýmý bile söylemedim sanýrým. Adým Beren. Ben gazeteci ve yazarým. Yapabildiklerim bunlarla sýnýrlý deðil tabiki ama resmi olarak geçerli olan ve boðazýmdan geçen lokmalarý borçlu olduðum mesleðim bu. Ben Kaan'dan oldukça farklý bir kiþiliðe sahibim. Nerede ne yapmam gerektiðini pek fazla önemsemeyen bir insaným. Olacaklarý yaþamak isterim, istediðim þeyleri (her ne kadar çýlgýn þeyler olsa da) istediðim zaman yaparým.
Eskiden birbirimizi tamamladýðýmýzý düþünürdüm fakat þu an ayný þeyleri düþünmüyorum.
Her neyse.

Kendimi mutfakta aðlarken bulmamýn üzerinden 5 saat geçti. Sabah erkenden evden çýktým. Taksiciye beni sakin bir yere götürüp götüremeyeceðini sordum (o adama güvenerek doðru bir karar verdiðimin farkýndayým). Telefonum kapalý, muhtemelen Kaan þu anda çýldýrmaktadýr. Ama umrumda deðil. Biraz daha yürüyorum ve bir taksi çeviriyorum. Telefonumu açtýðýmda 3 yeni sesli mesajým olduðunu görüyorum.

Mesajlar;
1-Heey! Nerelerdesin bakalým. Merak ettim. Ulaþ bana.

2-Bunu yapmaktaki amacýn nedir anlayamadým. Bir saattir aramaný bekliyorum ve hala aramadýn. Telefonunu açmalý ve bana ulaþmalýsýn Sayýn Türkoðlu. Seni seviyorum.

3-Sinirlendim.

Elimde olmadan arama tuþuna basýyorum. Ve iþte, açtý.

-Nihayet küçük haným arayabildiler. Neredesin sen? Bir açýklama istiyorum, mümkünse mantýklý olsun.

Acaba ne yalan söylesem? Telefonumun þarjý bitmiþ, yanlýþlýkla kapanmýþ, sanýrým telefonum bozuk ya da sana þaka yapmak istemiþtim.

-Sadece biraz kafamý dinlemek istedim. Her telefonumu kapattýðýmda sana haber vermek zorunda deðilim, öyle deðil mi?

Kelimeler aðzýmdan dökülüveriyor. Ve sanýrým onu biraz kýrdým. Þimdi bana 'peki' diyecek. Onu tanýyorum.

-Peki.
-Kaan, kusura bakma haklýsýn. Gerçekten böyle demek istemedim, özü...

PAT. Telefonu yüzüme kapatmasýndan nefret ediyorum. Ama þu an onunla uðraþamayacaðým. Evin önündeyim ve yapmak istediðim tek þey bir duþ alýp gazete okumak.