Bugün günlerden cuma...
Haftasonu geldi ve henüz bir konuþma taslaðý bile hazýrlamadým. Nasýl konuþacaðým, ne diyeceðim bilmiyorum. Onu kýrmamalýyým. Onu kaybetmek istemiyorum, o benim hayatým boyunca sahip olduðum en deðerli insanlardan biri. Hem boþanmak demek aradaki bütün baðlarý koparmak demek deðil, öyle deðil mi?

Saatlerdir koltukta oturmuþ denizi izliyorum. Aklýmýn ucundan tek bir kelime bile geçmiyor, sanki düþünme gücümü kaybettim. Þu an tek yapabildiðim kahvemi yudumlamak.
Ama... Ah, sanýrým aklýma bir þey geldi. En yakýn arkadaþlarýmý arayabilirim. Bu durumu onlara anlatabilirim. Sanýrým þu an yapacaðým en iyi ve akýllýca þey bu olur. Ayaða kalkýp telefonumu almak için kitaplýða doðru yöneliyorum. Telefonu elime alýrken farkediyorum da bu kitaplýk biraz fazla tozlu. Uzun zamandýr evi ne temizledim ne de temizlettim. Neyse, zaten artýk bi önemi yok. Bir kaç gün sonra bu evde oturuyor olacaðýmdan bile þüpheliyim. Çünkü ayrýlma fikrini söyleyince ayný evde kalmayý istemeyecektir ve ona git diyemem, onun bir düzeni var ve iþleri çok yoðun. Düzenini bozmak istemem. Kendime küçük bir daire ya da bir otel odasý ayarlayabilirim.
Telefonumun rehberine giriyorum ve en yakýn arkadaþým 1* olan Sercan'ý arýyorum.

-Alo, Beren?
-Tatlým?
-Uzun zamandýr konuþamadýk tam 4 hafta oldu!
-Evet! Çok uzun zaman oldu ve özlendin! Bir kahve içelim mi? Mümkünse 3 saat içerisinde olsun ama.
-Hýýýmm bir düþüneyiiim. Evet neden olmasýn! Her zamanki kafede otururuz deðil mi?
-Aslýnda, hayýr... Ben daha sakin bir yeri tercih ederim. Defne ve seninle ciddi bie þey konuþmam lazým. Az sonra onu da arayacaðým.
-Ciddi ha? Peki o zaman saat kaçta ve nerde buluþtuðumuzu söylersen mutlu olurum.
-Saat 4 te seni evinden alýrým.
-Peki öyle olsun bakalým. Hadi o zaman görüþürüz bayan ciddiþeylerkonuþankadýn!
-görüþmek üzere bayanciddiþeylerkonuþmakisteyenkadýnýnenyakýnarkadaþýbaykapris.

Þimdi ise Defne'yi aramalýyým. Umarým bana akýl verebilirler.

-Hey naber?
-Bereen uzun zamandýr konuþmadýk!
-Evet farkýndayým ve sizinle konuþmam gereken çok önemli bir þey var.
-Ne gibi mesela?
-Ya telefonda olmaz, olmamalý! Defne saat 3 buçukta seni evinin önünden alýyorum ve Sercan, sen, ben birlikte bir yere gidiyoruz. Uygun mudur?
-Uygun tabiki. Ama merak ettim bir ipucu versen.
-I ýh. Olmaz. Neyse hadi öptüüm.
-Bende hayatým görüþürüz. Geç kalma!
-Pekala.

. . .

Odama çýkýp diþlerimi fýrçalýyorum. Sonra dolabýmýn kapaðýný açýp ne giyebileceðimi düþünüyorum. Kýrmýzý giyebilirim. Yok, hayýr, olmaz. Kýrmýzý çok... çok, kýrmýzý. Mavi mi giysem? Ya da pembe bir kazak? Veya beyaz bir elbise?

Son olarak gri bi elbise ve siyah çizmelerde karar kýlýyorum. Güzel görünmeliyim, ne olursa olsun güzelliðimden ödün vermemeliyim. Hayýr yapma Beren, o kadar da önemli deðil. Çirkin olsam da olur. Ama olmasam daha iyi olur tabi.(Ben saçmayým deðil mi?)

. . .

Evden çýkýp arabaya atlýyorum ve Defne'nin evine doðru yol alýyorum. Radyoda güzel bir þarký var. Saçlarým rüzgarda savruluyor. Þu an dýþarýdan bakýldýðýnda üstü açýk spor bir arabanýn içindeki mutlu ve güzel kadýným. Ama aslýnda mutsuz ve kararsýz olduðu için arabasýnýn üstünü açarak hava almaya çalýþan, hayattan boðulmuþ ve konuþmaya ihtiyacý olan bir kadýným.
Defne arabaya biner binmez neler olduðunu soruyor. Beklemesi gerektiðini söylüyorum ve yola devam ediyoruz.
Sercan öne otursun diye Defne arka koltuða geçiyor. Sercan öne oturuyor ve sadece yüzüme bakýyor, bende onunkine. Ve, birden ona sarýlýyorum. Sýmsýký sarýlýyoruz birbirimize. Aðlamaya baþlýyorum. Gözyaþlarýmý tutamýyorum, o kadar bunalmýþým ki. Sercan endiþeli bir þekilde kulaðýma fýsýldýyor.

-Hey küçük prenses, ne oldu sana?

Sercan'ý seviyorum ve hayatým boyunca yanýmda olmasýný istiyorum. Benim için endiþeleniyor, beni seviyor, bana deðer veriyor.
Dudaklarýmdan tek bir kelime bile çýkamýyor. Defne'nin o mükemmel sesini duyuyorum.

-Beren?

. . .

Onlara tek bir kelime bile etmeden bir sahil kenarýna geliyoruz. Ve teker teker anlatmaya baþlýyorum herþeyi. Kaan'ý sevdiðimi, ona deðer verdiðimi, kaybetmek istemediðimi fakat boþanmamýz gerektiðini. Ýkiside bir kaç yorum yapýyor ve sonuç olarak yarýn Kaan'la konuþmam gerektiðine karar veriyoruz.
Onlarý seviyorum, onlarý seviyorum, en yakýn arkadaþým 1* ve en yakýn arkadaþým 2* yi seviyorum.
Onlara planlarýmdan bahsediyorum. Yurtdýþýna çýkmaya karar verdiðimi anlatýyorum. Birlikte gezmeyi hayal ediyoruz. Eski günlerdeki gibi üçümüz sarhoþ olmayý hayal ediyoruz.
Ve müziðin sesini açarak sahil yolundan þehire doðru ilerliyoruz...