Saat sabahın dört buçuğu
Ve söylemek için hiçte uygun bir zaman değil...
Bilmemek...
Bilmemeyi hak etmek...
Ve yarın hiçbiri aklıma gelmeyecek...
Ve inanılanın,
Ve inandığımın,
Tersine
Kendimi umursamıyorum...
Saat sabahın dört buçuğu
Ve kabuslarımla kendimi mutlu hissediyorum...
Özlüyorum...
Özlediğimi sanıyorum...
Yaşadığımı zannettiğim geçmişi.
Umursamıyorum...
Kendimi
Umursamıyorum...
Saat sabahın dört buçuğu
Ve yağmur boşalıyor dışarıda.
Bekliyorum...
Tanrıdan eser yok.
Ve beklediğim her an
Bir adım daha yakın ya da
Bir adım daha uzak
Değişen hiçbir şey yok.
Sanırım bu kaybettiğim bir yarıştı...
Saat sabahın dört buçuğu
Ve ben
Her sabah
Uykulara uyanıyorum
Kıyılarına vuruyorum her defasında ölümün.
Saat sabahın dört buçuğu...
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
