Susuyorum
Susmanın gücüne inandığım için değil
Sadece söyleyecek bir şeyim yok
Ve yazmak için yazıyorum ilk defa bir şiiri
Kelimelerin azizliğine inat
Erdemlere sırt dönmek istiyorum bu gece
Herhangi bir gazetede
Herhangi köşe yazarı boşluğunda
Boşu boşuna mürekkep harcamak
Sayfaları boşluklarla doldurmak gibi
Bu şiiri yazmak için yazıyorum bu gece…
Derin karalamalar gibi telefonla konuşurken
Ya da yanlış cevaplar
Sınav sorularına verdiğim
Bilmediğim ama bildiğimi iddia ettiğim gibi
Sigara içmek gibi
Bu şiiri yazmak için yazıyorum bu gece…
Anlamına inat
Her yerde köpekler uluyor
Şu an dışarıda
Gündüz yukarıda
Ben susuyorum
Ama konuşuyorum
Gevezeliğim kelime kelime suskunluğum
Bir damla gözyaşı hayat bulmuyor bedenimde
Kurak günler yaşıyorum…
Dört şekerli mısralar yoldaşım
Çayın demlendiğinin haberini veriyor hava akımı
Girdabına giriyorum yalnızlığın
Ve sevişiyorum son hecesine kadar
Dün gece ki gibi yalnızlığımı beceriyorum saatlerce
İliklerime kadar boşalırken kalori-kalori
Yine Tanrıyı düşünüyorum
Orada birisi var mı
Orası var mı
Cevap versene
Günah işlemeden yaşanır mı
Suskunluğum kuru gürültü
Son kalorime kadar sevişiyorum
Her orgazmda kelimelerimin ateşi vuruyor başıma
Uykum uykusuzluğum oluyor
Çayın buharında havaya karışan…
Radyodaki sese takılıyor aklım
‘’iyi geceler...’’ diyor
uzun zamandır benim içim bir anlam ihtiva etmeyen sözler
başka bedenler için bir anlamı vardır elbet
Ben yazmak için yazıyorum bu gece
Bir sayfa doldurmak değil amacım
Bir sayfa karalamak sadece...
