Anaç bir pınar
Öz yaşlarını doğurur
Tomurcuklanır yaşam
Umutlar kabarır
Coştukça coşar mavi
Anaç bir pınar
Ellerinden tutar güneşin
Bulutların kanatlarını ütüler
Geç kalmasın diye kuşlar
Sonbaharda sırtlarını sıvazlar
Haydi kalk! der, Geç kalacaksın...
Yollar kalbini...
Arkalarından su döker...
Ağaçlar bile dökmez
Pınardan beslenince yapraklarını
Çiçeklendikçe çiçeklenir
Dallarından uzatır meyvelerini...
Anaç bir pınar içli içli kanar
Kimse bilmez onun bildiklerini
İçin için yanar...
İçli içli kanar...
Elinde değil,
Mutluluk çağlar...
Sevgi çağlar...
Aşk çağlar...
Oturur yaşamın kıyısında
Ruhumuzun kırılgan
Saçlarını tarar
Lime lime olmuş
Yaramızı sarar
Ninniler söyler içimize
Anaç bir pınar.
