Ben ağlayamam bilirmisin
Kirpiklerim demirparmaklıktır gözyaşlarıma
Hüküm gimiştir duygularım yutkunduğum hıçkırıklarda
Oysa ne zaman aklıma gelsen
Saçların gözlerin dudakların
Ve o ince zarif ellerin
Ne zaman aklıma gelse değil ağlamak
Bu koca şehri yakasım gelir tümden
Ama sen bilmezssin ben ağlayamam
Gardiyandır gözbebeklerim zincire vurur gözyaşlarımı
Sonra sahte bir tebessüm ile
Elimde ateşi içimi yakan bir sigara
Gözlerimi kapatıp bir martı kanadında
Seyrederim bu kahpe dünyayı
Sen bilmezssin ben ağlayamam
Ne zaman bu şehre yağmur yağsa
Islak caddelere vururum yorgun bedenimi
Üşüyen ellerim cebimde şarkımız dudaklarımda
Nereye gittiğimi bilmeden ardıma dönüp bakmadan
Yürürüm dakikalarca
Ama sen bilmezssin ben ağlayamam
Her yağmur damlası tenime deydiğinde
Seninle oturup çay içtiğimiz o yerde
Açılır gözlerimin demir parmaklıkları
Ben ağlamam yağmur ıslatır yanaklarımı
Şimdi gözyaşlarım yağmur ve ben
Bu boş sokaklara vurduk kendimizi
Benim aklımda gözlerin
Gözlerimde yaşlar ve yağmur
Ben yağmur yağdığında sadece senin için ağlarım bilirmisin?
KİTAP İZLERİ
Gözyaşı Konağı
Şebnem İşigüzel
Osmanlı Sürgününde Modern Bir Kadının Sesi Şebnem İşigüzel, Gözyaşı Konağı’nda, 19. yüzyıl Osmanlısının boğucu atmosferini, ataerkil bir ailenin baskısıyla Büyükada'ya sürgün edilen genç bir kadının
İncelemeyi Oku
