çit yıkılmıştı,
gözlerindeki siyah ölümü çağırıyordu.
ölü kuşlar,
üstünden uçarken
elleri kenetlendi.
çit yıkılmıştı,
dudağında kırmızı.
çatlak toprakta yürürken,
ışığını kaybetti.
Her köşe başında
Kan uykusuna yatmış,
Kimliksiz ölüler,
Karşılıyordu.
Anlıyordum!
Sen Tanrı’nın unuttuğu çocuktun.
Çit yıkılmıştı,
Bir çocuğun intiharıyla.
