"Bugün Cumhuriyet Bayramı mı? Yoksa hala yazmaya çalıştığım o romanın ilk cümlesi mi?" – Franz Kafka"

Bir Şair Asıldı Geceye...

yazı resim

Dün, yağmur geçti penceremden
Puslu bir selam verdi
Ben gülümsedim...

Sular çekildi
Ve
Bir şair asıldı geceye.
Buzlu camın gerisinde ağladı yağmur
Mısraları silik bir şiir, çığlıklara boğdu kendini
Gökyüzü yorgun düşlerini bıraktı
Ay suya düştü...

Sürüklendikçe sürüklendi uyaklar,
Beyoğlunda kırık bir keman sesi
Sokaklar yol oldu ölüme
Yalnızlığa sokulurken zaman
Zaman,
Mey kokan sokaklar...

Şair öldü...
Darağacına gözyaşı sıçradı
Fırladı ruh bedenden
Kapıp çiftesini
Bir geceyi vurdu.

Güneş ağladı...
Yıldızlar mahzun.

Buzlu camın gerisinde kaldı zaman
Eskilerde...
Bir taş plak cızırtılarıyla kayboldu mısralar
Harfler öksüz,
Harfler ıslak...

Dün, yağmur geçti penceremden
Puslu bir selam verdi
Güneş doğarken aydınlığa
Gece, şair, şiir...

Sular çekildi
Suyla silindi bir isim
Ağladı gece
Ağladı
Bir kalem, kırık bir resim...

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön