Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen bir zamanı yaşıyorum. Gidiyorum yürüyorum aklıma getirmiyorum.
Sona doğru bir türlü bakmak istemiyorum.
Acı karamsar ve sonsuz içimde peydahlanıyor göremiyorum.
Nereye bu yol bilemiyorum.
Hep aynı değilim bölünüyorum, ayrılıyorum, kendiliğimden kayboluyorum ve bazen buluyorum kendimi sinmişim korkmuşum
Ne olmuş bana böyle.
İnanıyorum inanmıyorum kendime kızıyorum, gülüyorum ağlıyorum söylemek zor geliyor lakin,
Devam edegeldikçe zamanın akışı böylece daha bir gerçek ölüyorum.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
