Günlerden geceymiş saatler alacakaranlık.
Bir adam kalemiyle çizdiği,
darağacına asmakta kendini
tabureye tekme atacak son dost beklenmekte.
Ayakları titremekte yağmurlar dindiği halde.
Kaydetmekte acılarını kendi amel defterine.
Yapraklar tükenmekte içindeki gökgürültüsü,
yıldırımlara dönüşmeekte.
İlk kez ve son kez gözleri tutuşmakta.
Ellerinde tuttuğu intikamın bir avuç kan lekesi,
üzerine sıçramakta.
