Beyazlar içinde garipten bir çocuk
Gecenin karanlığında sessizce gezinmekte
Etrafını dalgın dalgın izlerken
Çalan telefonunun sesiyle irkilmekte
Peşine hızlanan o küçük adımları
Sessizliği geceye hüküm sürerken
Telefondaki sesi yalnızca dinlemekte
Tam yedi dakika sürdü adımları
Telefonu kapattı ve çöktü olduğu yere
Tek bir kelime konuşmadı,konuşamadı
Elleri gözaltı torbalarına hareketlendiğinde
Anladım ki karanlıkta bir acıyı gizleyecek
Gözyaşlarını gizlice silmek isterken
İçini acıtan bir şey yüreğini teğet geçecek
Ama yaralanacak gecenin kör vaktinde
Yüreği uyumaya hazırlanırken yara alacak
Telefondaki ses ona ne söylediyse
İçinde akan kanı durduramayacak
Beyazlar içinde garipten bir çocuk
Herkesin yeni uyandığı bir ramazan gecesinde
Elinde sıkıca kavradığı telefonu
Çömeldiği yerde yavaş yavaş erimekte
Belliki sevdayla henüz yeni tanışmış
Ve sevdanın düşleri karanlıkta katlettiğini görememekte
Oysa ben sevdalıyı sessizliğinden tanırım
Her sevdalı gibi o da karanlığa gizlenmekte
Hiçbir karanlık sevdayı saklayacak kadar siyah değildir
Çünkü sevdalının kelimeleri gözyaşlarıyla düşmekte
Beyazlar içinde fırıncı bir çocuk
Belliki sevdayla daha yeni tanışmış
Ama sevmenin tek taraflı da olabileceğini bilememekte...
