FOTOĞRAFLAR
Fotoğraflar, geçmişin tüm anılarını bir bir serer gözler önüne.Her fotoğrafın anlatacak bir şeyleri var.Dün gece, odamda kitap okurken gözüm takıldı duvardaki fotoğraf panosuna.Fakülte yıllarım, tatillerim, ailem, dostlarım....
‘Hadi gülümseeeee’ dendiği zaman hep kaçmışımdır poz vermekten. O günlerden bana kalan bir çok anı dillendi dün gece.
Amasra... Bir balık lokantasındayız.Babama sarılmışım, tüm şımarıklığımla ve hiç büyümemişliğimle.Yüzümün hüznünü bir tek ben anlıyorum bakınca resme...Babam başka bir hayat çizmiş kendine annemden başka bir kadınla.. inceden inceye üzüntü belirmiş yüzümde. ‘Hala babamsın, şımarığınım,fıstığınım, benimsinnn’ der gibi sarılmışım.Aynı gün çekilmiş başka bir resmine bakınca, şımarmamışım, kırgınım, olgun bir kadın gibi dudak kenarımda hafif bir gülümseme...Aynı hüznü şu an yaşamamama rağmen, geçmişin o günü yüreğimi acıttı.
Mezuniyet balom..Tüm kızlar bilirler nasıl heyecanlı geçer hazırlık merasimleri,kıyafetler, ayakkabı, çanta, makyaj, kuaför....Bir günlüğüne Ankara’ya gelmiştim, kıyafetim için prova olup akşamına yorgun argın öğrenci evime girdiğimde arkadaşlarıma ‘Biz manyağız, gelin mi olacağız, size uydum 12 saatim yollarda geçti ya ‘ diye mızmızlanmıştım.Şimdi düşünüyorum da ,ne de iyi yapmışım uymuşum arkadaşlarıma..Lila rengi kabarık tafta kıyafetim, canımın içi babamın iki ayağını bir pabuca soktuğum telaşlarımla paketlenip eve geldiğinde kapanmayan fermuar için ne küfürler edip sinirlenmiştim.10 dakikalık bir tamiri gözümde büyütüp elbiseyi parçalama girişimim arkadaşlarım tarafından engellenmişti.O geceye dair ‘ güzel olmuşum’ diye baktığım fotoğraf anlattı bu anıyı yine dün gece..
İlkokula gidiyorum, Büyükada’ya gitmişiz ailece.Annem , babam, abim ve ben .Bir tavus kuşunun yanında ödüm patlaya patlaya ’Ne şeker dimi resmimizi çeksene baba’ diye tutturduğum an.Tam bir komedi.Sahi bu fotoğrafı neden seçmişim ki? Cesur kızımdır yahu ben:)
Bitirme tezim için Mayısın en dayanılmaz sıcağında Bursa’nın kasabalarının ve köylerinin iktisadi yapısını incelediğim(?) ve akşamında eve girer girmez bayıldığım günlerden kalan bir fotoğraf..Dostlarım ‘Akşam yemeğine geliyoruzzzz’ demişler ve ben yemek yapıyorum. Canım annem bir gün olsun o yaptığım yemeklerin tadını bilemedi, bende öğrencilik bitti, yemekler bitti, temizlik hastalığı da bitti.Şimdi bir bardak suyu mutfağa gidip almaya üşenen gıcığın biri oldum:) Oysa zamanında gecenin bir yarısında börek isteyen arkadaşıma dayanamayıp kalkıp börek yapardım.. Ne zaman arkadaşlarım’ Binnur çok güzel yemekler yapar’ dediğinde annemde şaşkın bir ifade’ biz göremedik evladım’ der... Yorulmuşum. Anneee, akşam söz yemeğe dışarı çıkıyoruz:)
Eveeet dün gece beni eskiye taşıyan bir çok resimle konuştum.Fotoğraflar işte..Anılarım, sevinçlerim, hüzünlerim hayatım gibi hepsi bana ait.Dünüyle övünmeyen, geleceğini göremez.Hataysa da benim hatam, ‘doğrularım benim’ derken övünen bu suret ‘hatalarım’ derken de pişman olmadı hiç.Bir de yeni bir karar aldım, bol bol resim çektireceğim artık.
