]
Huzur, insan olanın erdemi yüreğine kuşananın ruhundaki renktir…
Bir bayrağın altında huzurun, birliğin, beraberliğin asil duruşunda nefes almak geleceğe insan insan akmak varken, çizgi dışına taşmak bir vatanın bütünlüğünde haksız yere hak iddia etmek neden? ...
Dinen bir rüzgarın altında insanca kardeşçe barışçıl sofranın her bir yanında kabul görmek varken o sofradakilere haince kalleşçe gölge olmak neden? ...
Ölüm kusarken ruhsuz eller gelincikler kanadı bugün dağlarımda… Dökülen her yaprakta bir ananın çığlığı ekiliydi… Ekilen her çığlıkta bir daha bir daha yeşerecek nur çiçeklerimin onuru dikiliydi…
Kınalı kuzuların yüreğine kurşun atanların ruhsuzluğuna inat gökyüzünde bir can bir can daha olacak hiç tükenmemecesine...
Çünkü vatanına aşık olan her yüreğin tükenmeyen bir canı vardır...
Doğup büyüdüğü toprakta büyüyemeyenler ya da huzur içinde büyümek istemeyenler diğer çiçeklerin köklerine zehir akıtsa da kan akıtsa da terörün ya da bölücülüğün anlamı vicdandan eksik şimşekler bıraksa da emellerinde susacaklar bir gün…
Kurtuluşa koşanların onurlu savaşından
Bayrağına sahip oluşundaki kusursuz duruşundan
Toprağından atlasına bağımsızlığın son katresine dek alın teriyle kazanılmış bir hazinenin ışığından
Bu kadar ucuz, bu kadar kan kokulu, bu kadar fütursuzca kazanılmaya çalışılması düşüncesi bile hiçbir vicdanın hiçbir mantığın kabul edemeyeceği bir handikap aslında…
Bir şehit anasının yüreği kadar belki yanamayacak yüreğim ama vatanının kokusunu içine çektikçe hiçbir şehidin ölmediğini her birinin bayrağımın asil duruşunda doğan al güller kokan rüzgarında yeniden yeniden Mehmetçikler olup doğduklarını görebilecek kadar insanım ve vatanıma aşığım…
Al duvaklı gelinim dalgalandıkça,
Toprağımda mehmetçiklerim bağımsızlığın bereketi olarak her dem nöbette oldukça,
Millet olarak bizlerde sahip olunana sahip çıktıkça
Biliyorum ki hiçbir güç bu kutsalı p a r ç a l a y a m a y a c a k…
Mehtap ALTAN
