Tarihin en eski sorusu:
İnsanın kendi içine yolculuğu.
Doğruyu yanlıştan ayırmak,
Sevgiyi şehvetten ayıklamak.
Bazen bir iç hesaplaşma,
Bazen dış dünyanın baskısı.
Ama sonunda herkes,
Kalbinin huzurunu arar,
Ruhunun yuvasını.
Şirk...
Allah'a eş koşmak.
Manevî düşüşlerin en karanlığı.
İnsan sanır ki mutlu,
Ama sonunda
Eline yalnızca bir boşluk kalır.
Hacc Suresi der ki:
"Kim Allah’a ortak koşarsa,
Sanki gökten düşmüş gibi —
Kuş kapar,
Ya da rüzgâr savurur onu."
Şirk...
Serbest düşüştür ruhun,
Ne çıkacak bir gök,
Ne tutunacak bir dal vardır.
Kalbin yanlış yönelimi,
Sevgiyi Allah’tan başkasına sunmak.
Bu yolculukta kaybolan,
Sonunda yalnızca yoklukla kalır.
Aşk...
En güçlü duygudur belki de.
Ama yönü önemli,
Hedefi hayati.
Yön bulmazsa yakar geçer.
Tatlıses söylemişti bir zaman:
“Tutunacak hiçbir dalım kalmadı,
Bir ağaç misali kurumuşum ben.”
İşte yanlış aşkın hâli.
İnsan sevgiliye öyle bağlanır ki,
Kalbin tahtına onu oturtur.
Ve işte o an,
Şirkin başladığı andır.
Görüntüye sarılır,
Onunla ayakta kalmak ister.
Ama o görüntü,
Zamanla bir gölgeye döner,
Kayar, yok olur.
Sonra kalır geriye:
Boşluk.
Bir zamanlar aşkla çarpan kalp,
Şimdi boşluğu dinler.
Tutunacak bir dal arar,
Ama hiçbir şey bulamaz.
Ruh sıkışır,
Kalbin kuytularında.
Dışarı çıkar,
Bir omuz arar sokakta,
Taşlara, kalabalıklara karışır.
Ama teselli geçicidir.
Gerçek çözüm içeride,
Derinliktedir, sessizliktedir.
Şirk önce yakar,
Sonra melankoli doğurur.
Melankoli...
Acının içe gömülmüş şekli.
İnsan besler acısını,
Yaşar, yeniden yaşar,
Ama nedenini bilmezse,
Döner başa.
Bakara Suresi uyarır:
“Allah’tan başka eşler edinir insanlar,
Onları Allah’ı sever gibi severler.”
Ama...
“İman edenler en çok Allah’ı severler.”
Çözüm:
Sevgiyi doğruya yöneltmek.
Aşk, Allah’a yöneldiğinde,
Tertemiz bir kurtuluş olur.
Kalbi nurlandırır,
Huzurla doldurur.
Yoksa insan,
Aynı döngüde dönüp durur.
Gerçek huzur
Hiçbir zaman yerleşmez.
Sevgiler gölge olmalı,
Asla Yüce Sevgiyi aşmamalı.
Allah’ın sevgisi,
En sağlam daldır.
Ne kopar,
Ne kırılır.
Ey yolcu!
Bu içsel yolculukta
Hangi sevgiye yöneliyorsun?
Allah mı rehberin,
Yoksa geçici görüntüler mi?
Gökten düşen olma!
Kuşlara, rüzgâra kapılma.
Hanif ol,
Yalnızca Allah’a yönel.
Şirke düşme.
Sevincin doğsun kalbinden,
Melankoli değil.
Aşk bir güçtür,
Ama yönü önemli.
Allah’a yönelirse: kurtuluş.
Başkasına yönelirse: helâk.
Kalbin hakiki yolculuğu bu:
Allah’ın sevgisiyle dolmak.
Gerisini bırak.
Yalnızca O’na yönel.
