Mehmet AVCI
KALBİMİN NUH TUFANI
Günahkarların içine alınmayacağı,sevgiden yoksun fakat sevgiye
hasret sevgililerin yolculuk yapabileceği bir kurtuluş aracı.
Beni ve benim geride bırakmak istemediğim ''yar''imi içine
alacak ve sonsuza açılacak bir özgürlük abidesi.
Yıkık kalbimin kırıntılarından bir tekne ve o teknede
sevgiliye döşenmek üzere hazırlanmış bir suit oda.
Dalgalı bir denizle giriştiğim bir delikanlı çılgınlığı.
Küçük hayallerim büyük beklentiler içindeyken yine bir
kabus. Yine yıkılan evimin duvarlarını onarmak üzereyken
sesizce kopan bir fırtına.Dağılmış parçalarımı toplamaya başlamak üzereyken.
Bir telaş başlıyor yüreğimde.Ümitlerim ümidini kaybetmek üzere.
Kalbimin gözü üzerimde,bende bir telaştır gidiyor.
Ne olduğunu,nereden geldiğini anlayamadığım bir karartı kuşatıyor beni.
Benim bu halde ilk yakalanışım.Ne kendimi koruma
becerim nede karartıyı aydınlatma sanatım var.Küçük bir
beden ve içinde dev gibi sevgi hatıralarımdır tek
sarılabileceğim can simidim.Etrafım çok aydınlık yardımıma koşan yok.
Ucube görünümündeki insanlardan kaçarken ayağım gölegelerine takılmakta
ve ben açılan nefret çukuruna düşmekteyim.
İlk baharda üzerime toprak yerine karlar yağmakta ve ben o soğukta kaderimin
battaniyesine sarılmaktayım.Nuh'un gemisiyle sevgiliyi
kurtarmak isterken sevgisiz bir mezarda ölümü beklemekteyim...
