Bizim burada yağmur yağdığında
Toprak değil asfalt kokar.
Ve şimdi öyle karanlıkki yağmur
Öyle griki tüm renkler.
Ve öyle iştahla havlıyorki,
Gecenin bağrında köpekler
O geceki incili kaftanını giymeyeli,
Hayli zaman oldu.
Kızıl bulutlar ve söğüt yaprağı.
Buğday tenli bir hasret.
Ve ceketimin iç cebinde karanfil.
'yok' diyarların 'var' kontesi,
Düğümlenir boğazıma
Bir tutam kirpik akar,
Damarlarına yıldızların.
Ve musluktan damlarcasına huzur.
Ve öfke.
Ve dehşet.
Ve lain.
ve bir görüntü.
Sanırım gamzelerin.
Yazdıkça geliyor,
Geldikçe yazıyorum.
Yazdıkça eriyor,
Eridikçe büyüyorum.
Gel tut dudaklarımdan alnınla,
Ölüyorum...
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
