Bizim burada yağmur yağdığında
Toprak değil asfalt kokar.
Ve şimdi öyle karanlıkki yağmur
Öyle griki tüm renkler.
Ve öyle iştahla havlıyorki,
Gecenin bağrında köpekler
O geceki incili kaftanını giymeyeli,
Hayli zaman oldu.
Kızıl bulutlar ve söğüt yaprağı.
Buğday tenli bir hasret.
Ve ceketimin iç cebinde karanfil.
'yok' diyarların 'var' kontesi,
Düğümlenir boğazıma
Bir tutam kirpik akar,
Damarlarına yıldızların.
Ve musluktan damlarcasına huzur.
Ve öfke.
Ve dehşet.
Ve lain.
ve bir görüntü.
Sanırım gamzelerin.
Yazdıkça geliyor,
Geldikçe yazıyorum.
Yazdıkça eriyor,
Eridikçe büyüyorum.
Gel tut dudaklarımdan alnınla,
Ölüyorum...
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
