Eskiden olduğu gibi gülemiyorum bu gün anladım. Hiçbir şey eskisi gibi değil, her şey mi değişmek zorundaydı sanki. Birkaç parça anının dışında ne kaldı elimde. Her şey eskiyor, ama elimizde isteyince kalıyorlar, eski okul kıyafetlerini saklayanlar yok mu sanki, çocukluk kıyafetlerimizi saklamıyorlar mı, oyuncaklarımızı. Ne vardı sanki birkaç şey kalsaydı hayatımda.. eskiden olduğu gibi…
Aylin Aslım diyor ki;” Baştan kaybolanları kimse bulmak istemez, kimse bilmek istemez.”
Ama baştan kaybolmadık dimi bizler, başlarda her şey yolunda mıydı. Sanki daha mutluyduk, zaman aynı hızda geçiyordu. Ama gülenler bizler değil miydik…
Aslı diyor ki ; “Yeniden başlasam, bıkıp usanmasam. Hep aynı yollarda bambaşka yol alsam. “
Yeniden doğmak bilmiyorum, çok karışık geliyor. Bu ruhla aynı şeyleri bir daha yaşamak mı?.Yok hayır almayayım ben. Kafiydi bu sefer yaşananlar. Bu sıkıntı, dert, tasa, yalan dolan, birkaç ömre yetecek kadar kafi geldi bana. Daha farklı bir şey istiyorum. Aslında, ne olduğunu bende bulamadım daha.
Cem Adrian diyor ki; “Korkmuyorum, başla hadi sar karanlığına beni, ellerinle hadi sar bir kere. Vur yalnızlığınla beni, vur bir kere yerden yere.”
Belki asıl sorun budur. Korkmuyoruzdur da, karanlığın içinde yalnızlığımızın bizi yerden yere vurmasıdır sorun. Belki de doğru söylüyordur. Yaşayana mı sormalı şimdi, yoksa yaşamak mı doğrusu. Karanlığın içinde görmek ne zor işmiş. Bir ışık bulsam, belki bir yol çıkartabilirim kendime.Sonra çözdüm, ne olduğunu. Teşekkürler yardımın için.
Deniz Arcak diyor ki; “Daha dün gibiydim bugün oldum. Şimdi gün gibiyim yarın oldum. Koşarak üstünden yıldızların. Karıştım aylara sene oldum”
Kısaca ben kayboldum. Bırakıp gitmek istiyorum, hiç bilmediğim bir şehirde. Yeniden başlamak için değil de, yeni şeyler yaşayabilmek için. Biz İstanbul’da yaşamasını bilemeyenlerdeniz. İstanbul İstanbul’u yaşayabilirken, biz kendimizi yaşamaz hale geldik. Biz kıymet bilemedik, ne kendi hayatlarımızın ne de senin ey güzel 7 tepe İstanbul!. Şimdi bırak iplerimizi, karanlıklarda kalacağımıza yollarda kendimizi bulmaya, seni seninle bırakmaya çalışalım. Belki bir gün, dünlerimiz dünde, bugünlerimiz bugünde kalabilecek hala gelebiliriz.Belki, bir umut.
