Gece kendi ormanımın
içinde kayboluyorum.
Ölümsüz bir mevsime
yürüyormuş gibi,
sisli bir havada.
Celladım olan ağaçları
görmeden geçiyorum.
Her biri zehirli dallarını
bedenime sarsada,
her adımımda hayatımdan
bir toprak parçası koparsada
Yaşasın ölüm diyorum.
Sonra ölmediğimi anlıyorum,
hüzünlerniyorum.
Ölümsüz bir mevsime doğru.
