Bir nebzecik anlamadık şu hayatı
Ya da konuşamadık hiç 'hayat lisanıyla'...
Korktuk bazen şerrinden öcüler misali
Anlamadık da anladık sandık yani;
Yani sevdik de çaktırmadık işte
Ama olan yine bize oldu, kendimize...
Kaçtıkça daldık içine, alem-i ervahtan.
Zor bela kurtulduk yed-i beyzadan.
Sonra tam başımızı çıkardık ki dışarı
O an hissettik işte asıl sancısını...
Anladık...
'Boncuk'-u pür-hüzn u gönül-ü sadık...
Korktuk.. Ne yapsak bilemedik,
Biz aslında hatayı en başta işledik
Hayat...
İçte doğup büyüyen evlat...
