Sen,
Nazlatılmak istedin,
Şımartılmak istedin,
Zor yetişen bir çiçek gibi ilgi istedin.
Her istediğine gidebilmiş,
Lüks kaldırımlara alışık, narin ayakların
Yaralandı benim dağ yamacı yollarımda.
Hırçınlaştın.
Ben,
Bilemedim nazlatmayı, şımartmayı
Bir çiçeğin ne kadar ilgi istediğini.
Dağ yamacından başka yerim,
Dağ yamacı yolundan başka yolum yoktu üstelik.
Durgunlaştım.
Sen,
İnadına meyve vermeye duran
Bir fidan olmaya çalışırken;
Çiçeklerini döken her ayazın
Suçunu bana yükledin.
Ben,
Yıllarca özlemini çektiği bir diyara
Fethe çıkan
Bir akıncının sabırsızlığını taşıdım.
Düşünemedim,
Bilinçsizce vurduğum mahmuzların
Atımın bağrını incitebileceğini.
Dört nala,
Dolu dizgin gidişini
Benimle aynı coşkuyu taşımasına yordum.
Sen,
Beni bir kartal gibi görüp
Kanatlarımın altında
Himaye etmemi umarken;
Ben,
Adını bilmediğim,
Narin bir kuşa benzettim seni.
Kanatlarımın altında incinme diye
Özgürlüğünde bırakırken,
Gözümün yettiği yere kadar kolladım,
Gönlümün yettiği yere kadar sevdim.
Sen,
Her şeye rağmen,
Hep sevdim, hep seveceğim,
Senden başkası olmayacak derken,
Hiç ders almaya çalışmadın
Farkında olmadığın hatalarından.
Soğukluğunda, çıplak ayaklı bir çocuğun
Karda yürümesi gibi
Izdırabını anlamadın yüreğimin.
Ben,
Bir türlü gösteremedim sana,
Yetinemediğin sevgimin,
Yatağından daha çok ırmak,
Ekmeğinden daha çok katık,
Umudundan daha çok yarın olabileceğini.
Şimdi;
Hatalarımdan ders alarak,
Senden başkasını sevemeyeceğimi bilerek,
Anlatmaya çalışıyorum haykırarak:
Sensizliğin ayrılık değil
Ancak ölüm olabileceğini.
