]
Sevgilerin… Mutlu sevgilerin olduğu zamanlarda düşler dururduk birbirimizi.Göğsümüzden içeri sızan o garip duygunun adını koymaktan ödümüz patlar olsa da yinede istedik…Devam etsin istedik.Daha henüz erken deyip bitmesin istedik…Tükenmesin!..
Kaç defa kapattığımız kapılar oldu acaba?Kapattıklarımızın, bitirip de devam etmeye çalıştıklarımızın üstüne kaç yıkıntı geçirdik ve yeniden…yeniden…diye umut etmeye başladık?
Garip bir duygu şu aşk.Üstüne kaç cümle söylenmiş, kaç simgeler oturtulmuş.Her seferinde hiç keşfedilmemiş bir şeyi keşfeder gibi…Bildiklerimizi yeniden öğrenir gibi…Yitirdiklerimizi geriye getirip, sonra tekrar yitirmek gibi...
Dedim ya garip şey şu aşk.Bir iç sığınma belki de…Korunma içgüdüsüyle korktuklarımızı yok ediş gibi…
]
