Hiç bakmasın istiyorum yüzüme , hiç göz göze gelmeyelim.Ama bu mümkün değil.Ondan bir şey istemek iki katı daha zor şimdi.Nasıl olacak; sessizlik şimdi daha bir ağır.Bilerek tersleniyorum , sorduğu sorulara ters cevaplar veriyorum.Korkum aniden içinden geliverirde bana sarılır korkusu.Her türlü temas çok korkutuyor beni.
Bazen sinirleniyorum öfkem burnuma çıkıyor söylemiştim ben ona diye konuşurken yakalıyorum kendimi.Böyle yaşyamam demiştim
Dudak bükmüş her zamanki gibi yine canımı sıkıyorsun bakışlarıyla süzmüştü beni.
Yaşayamazdım ;gerçekten yaşayamazdım...Şimdi yaşayabilecekmiyim?
Bundan sonra bu ikiyüzlülüğü sürdürebilecek miyim?Her ikisine karşı.Hatta üçümüze karşı başarabilecek miyim?
Bilmiyorum şu an hatırlamadığım hangi konuyu güç bela konuşurken,birazda içmişti,yüzünü yüzüme yaklaştırmış,ben içki kokan nefesinden rahatsız olmuş başımı iyice geriye atmıştım.
Bana sen lazımsın sadece sen bunu kafana iyice sok unutma bunu
dediğinde donmuştum sanki.
Şimdi değil asla değil bu cümle için dünyanın en berbat zamanıydı.
Sevilmek ,biri için gerekli olmak bu duyguyu hiç tam anlamıyla yaşamadım ben diye düşündüm herzaman.Oysa çok çırpındım bunun için.Sessiz bir çırpınmaydı bu.Utanıyordum çünkü ağır geliyordu.Hala da gelir.
Çocukken nasılda isterdim beni öpmesini ,sarılmasını.
Saç maşaları vardı eskiden şimdiki gibi förn makinelerinin olmadığı zamanlarda .Saçlarına maşa çekiyordu, biryere gidecektik beni giydirmiş kendi hazırlanıyordu.Öylece dikilip seyrediyordum onu.Hep seyrederdim izlerdim sessizce.Bir an maşayı elinden bıraktı makyajını kontrol etmeye başladı maşayı elime aldım onu taklit etmeye başladım,beceriksizce kaydı elimden maşa ve elim yandı.Canım çok yanmıştı bir yandan da korkuyla nezaman bağıracak diye bekliyordum.,kulaklarım uğuldamaya başlamıştı canımın acısı korkum yarışıyorlardı sanki.İki el omuzlarımdan tuttu aniden çok mu acıdı canım dedi gel bana ....İnanamıyordum ama öyle bir sevinç kaplamıştı ki içimi anlatmak imkansızdı o an bütün parmaklarımı tekrar tekrar yakabilirdim.O cümleyi duymak için o mutluluğu yaşamak için.
Bugün hala yakıyorum aklımı,kalbimi,bedenimi yaşar mıyım diye aynı mutluluğu
