Gökgürültüsüyle yırtıldı gecenin sessizliği
Ve yankılandı içimde bir ses sabaha kadar
Yoksun...
Yoksun ki kollarında huzur bulsun ümitsizliğim
Binbir çığlık attı zincire vurduğum sevdam
Duyan olmadı duvarlardan başka
Zamana hırçınlaştım
Bağırdım...
An oldu isyan ettim Tanrım
Tanrım sen sevdirdin bu mesafelerde ne
Sen sevdirdin
Boyun eğdim sonra çaresizce
Karanlığa boğuldu varlığım
Yaşam ıssız semt oldu, sokakları çıkmaza
Yeter dedim duyan olmadı
Yeter dedim ağladım, kimse anlamadı
Yeter dedim
Yeter, çok özledim....
