Sevdanın elinde siğil açtı çığlığım
Küçücüktü
Gecenin azılı tenhasında sustu
Ölümlerden dönüşümdü
Ölümlere düşüşüm
Ateş oldu
Üşüdü yalnızlık kucağımda
Ay ışığı
Gölgesinde titrek düşlerim
Mum dibi nefesler savuşturdu
Geceden sabaha
Ve yorgun kanatlarıma yüklendi umut
Islak düşlere uzandı ellerim
Yoktun
Ellerim boş sancılarda
İki küçük hece susuzluğum
Kursağımda yokluğun tıka basa
Kalakalmak mı adı
Yoksun eşittir yokum
Karmaşık değil problem
İkiden bir çıktı
Sıfır kaldı
