Zaman, her şeyin ilacı olan zaman, türlü bahanelerle ızdırapları çoğaltan zaman, acıttığı kadarda acıyı dindiren zaman bence en büyük günahkar sensin şuan...

Boğuluyorum azizim, ölüyorum her gün aralarında, tüm sahtelikler ve tüm sahtekarlar anla işte, bir o kadar

Hiç kimse mutsuzluğu seçecek kadar aptal değil. Sadece hayat bazı insanlara adil davranmıyor. Eğer o insanların önüne mutluluk serilseydi, geri tepme gibi bir aptallığı emin ol yapmazlardı .

Uyanabilmişsen her bir sabaha / Uzanabilmişsen her bir yıldıza /

Popülerlik simdilerde daha renkli geliyor artık insanlara. Bu süreçte benliklerini, karakterlerini ve hatta akıllarını kaybetme noktasına gelmekten dahi alıkoyamıyorlar kendilerini...
Oysaki popülarite, düşülebilecek tuzaklarin en korkunç olanıydı.

Aşağıladığınız ne çok şey var, kibirlenip büyüklendiğiniz, bu gibi saçmalıklar prim yapmaktaydı çünkü, sizler en basit yolu seçtiniz, kendinizi kaybetmeyi ve mutluluğa erişmeyi, ama sadece bu dünya için geçerliydi seçiminiz. Bir takımınız onu seçti, bir takımınız ise gerçekten düşünmeyi, kısaca düşündükçe akıl yürüttükçe acı çekmeyi. Tüm saçmalıklarımız belkide

Her ikimizde buz kesilmiştik, bileklerini bırakmamakta kararlıydım, acısını içimde hissedebiliyordum, ama onunda acı çekmesi gerekiyordu.

Serzenişlerimizin de kıyıda köşede kalmış mutlulukları olmalı ama.

Gözlerimi tam anlamıyla açamadığım gibi, bilinç yönündende başka dünyalardaydım sanki. İçimden zaman zaman, yerimden kalkıp pencereyi kapatmam gerektiğini belki yüz kere tekrar etmiştim, ama uyku daha ağır basıyordu gibi. Arada sırada göz kapaklarımı bir açıyor bir kapatıyordum, işte tamda o esnada Anna'nın karşımda duruyor olduğunu fark ettim.

Yaşamın dışına itildim çünkü ben, bitirdim o döngüyü, atlattım o kaosu, nefesim kesilmeye başlıyor tekrardan,oysaki bir kez ölmüştüm ben...

Benden habersiz ölmeni istemem / Son nefesi seninle almaya hazırım ben

Bir kelebeğin ömrü kadardı sevdamız / Hüznümüz daha derindi bundan /

Yoktur aslında hayatın kazananı / Ölüm var ise kaybetmiştir zaten yaşam

Önyargılarından kurtul insan
Kalbinde merhamete yer aç
Ruhunu zenginleştirmek senin elinde
Zihnini fukaralıktan kurtar!

Gün gelecek çiçekler açacak kalbimizde / Gökyüzü bize sunacak en güzel mavisini böylelikle

Göz önünde yaşamaktan daha korkunç birşey olamaz hayatta. Kendimizi ulu orta yerlerde ne kadar görünür hale getirirsek, o kadar çabuk tükenmeye ve yok olmaya mahkum oluruz.

Öyleyse dilediğin zaman alabilirsin beni yanına, çünkü bağlandığım yada tapındığım hiç bir şey yok buralarda, ne kadar az kalırsam dünya denen bu bataklıkta, o kadar karlı varacağım başlangıca, ''yani senin yanına'' ...

Ve yine sabah olacak ve ben yine işe gideceğim. Dört senedir koca bir yalnızlığı barındırmaktayım dünyamda. Benim tek neşem olan büyükannemi kaybettiğimden beridir keyifsizim. Bu neşesizliğimi elimden geldiğince kimseye yansıtmamaya çalışıyordum. İş yerindeki gelişigüzel herşeye gülen aklı beş karış havada arkadaşlarıma karşılık olarak, aslında bana ait olmayan kahkahalar

Yoktur aslında hayatın kazananı / Ölüm var ise kaybetmiştir zaten yaşam

İnanırmısın açmaz oldum artık / Solan tarafım senden armağan şimdi /