Adam. ve Kadın
Adam ayrılığı kırmızı güllere sakladı, / Kadın sevdasını papatyalara yazip adamın boynuna astı,
"Bana bir kitap verin, bir de kahve; gerisi zaten kendiliğinden saçmalayacak." – Dorothy Parker (kurgusal)"
"Bana bir kitap verin, bir de kahve; gerisi zaten kendiliğinden saçmalayacak." – Dorothy Parker (kurgusal)"
Adam ayrılığı kırmızı güllere sakladı, / Kadın sevdasını papatyalara yazip adamın boynuna astı,
Kadın beyaz dedi, / Adam Kırmızı, / Kadın beyaz papatya
Özgürlüktü kırmızı, / Şavaştı, kavgaydı, / Kandı yere akıtılan,
Sevda dedik yara sardık, / Sustuk ağladık, / Sarıldık gizliden
Güneş var, su var, toprak var, / Nefes var, can var.
Bir gün düşsem sensiz, / Ellerden uzak, / Kapılar kapalı,
Gün gece içinde, / Ekinoksta güneş batmak üzere, / Ömür
Pazar sabahı. / Avuclamadı ellerim gögüslerini, / Sarılmadim tenine,
Bir çerçeve içinde, / Sırça ile kaplanmış kırılgan, / Nefes
İstanbul şehrimiydi bu kadar güzel olan, / Yoksa benim gözlerim miydi bu kadar
Yürek yanmış, gönül yanmış, / Can yanmış, canan yanmış. /
İki hayat arası bir nefes, / İki gönül bir ateş, /
Cennetimi kaybettim! / Laleler papatyalar menekşeler hep siyah, / Can
Ruhumun yarısını gömdüm! / Gün batımında, / Daha laleler açmadan,araftayken,
Ruhumun yarısını gömdüm! / Gün batımında, / Daha laleler açmadan,araftayken,
Sen yoksun, ben yokum. / Gecem gündüzüm bir. / Saatim,
Bazen ağırdır yaşamak, / Vaz geçmek bir gece vakti, /
Ben seni sevdim, / Acimasizca acitarak sevdim, / Kar yağarken
Bir uğultu var yaşama dair icimde, / Bir dem hayat, hoş seda gökyüzünde.
Tenini koklamayalı sanki bir asır gecti, / Kaç bahar kokuyorsun, /
Hayatın içinde bir nefes
İstanbul
Can yücel
Selim İleri