"“Bir roman yazmak, kendi kendine evlenmek gibidir; boşanma davası açana kadar asla bitmez.” – Vladimir Nabokov"

hikmet kızıl

Unut (Ama) Mak!

Aşk, kaç elif miktarı uzundu unuttum. Fecrin alnında ateş vardı, hasret büyüyordu tenimde.
Yağmurun uğramadığı kentleri göz yaşlarımla sulamayı başardım. Ama çocukluğumun hayalleri hep yetim kaldı...
Unuttum nisyan ile malüldüm!

Başa Dön