Sen Kimseye Benzemiyorsun
Seni nasıl düşüneceğimi bilmiyorum / Nasıl hayal edeceğimi bilmiyorum /
Seni nasıl düşüneceğimi bilmiyorum / Nasıl hayal edeceğimi bilmiyorum /
Seni düşünüyorum / Düşünmeye değer buluyorum / Ama seni ulaşılmaz
-Ama gidiyorsun. Beklide yapmacık bir gülümseme, takılıp o gülümsemenin peşine…-
Çocuksun. Mutlusun. Hiçbir mutluluk yakışmaz hiçbir çocuğun gözlerine bu kadar, sen tebessüm edince...
Önceleri keşke bir yalan olsaydı her şey, sen bir yalan olsaydın diyordum. Keşke aklım kör olsaydı. sana kanmasaydım. Peşinsıra böyle yanmasaydım.
-denizkızı adayına- / Nice zamandır bu kumsallardayım / Akşamlar çabuk
Bir şarkı tutmuştuk. / Ezgileri yeşil idi; / Gözlerin gibi.
Kapımı çalmayacak mısın? Yada telefon tuşlarına uzanmayacak mı ellerin?
Zaman kendini kovaladı. Mevsimler geldi çattı. İklimlerin dengesi bozuldu. Yazları bile üşür oldum. Hoş, gidişinden sonra hep üşüdümya.
Suni bir denize / Suni kumsallar kurdum / Doğal olarak
-Bütün yazdıklarımın ne kadarına alınırsın, nasıl yorumlarsın bilemem. Ama mektubumun kendini imha edebilmek gibi bir yeteneği yok. Yine de sen bilirsin…-
Her insanın bir parça yalnızlığı vardır. Herkesler bunu göremez. O herkeslere de acır.
Dün akşam; / Boyasız düşlerime vurdum seni / Saçların kıvır
-sanki tüm olanlar bir rüyaydı.
artık uyandım veya uyandırıldım.
son telefondan sonra kendimi alıştırmaya dair-
Ne mi düşünüyorum? / Doğrusu tam bilmiyorum / Aklım karma
Yalnızlığın ve hüznün diğer adı. Çemberden oldukça uzak...
90 lı yıllarda başladığım yazılarım uzun süre şiir yazmak üzerineydi. Çok sonraları deneme ve duygusal yazılarla yazabildiklerimi çoğalttım. Hepsi karalama defterimde biriktiler...
Hüznün olduğu her yer
sadelik ve kişiye birinci ağızdan seslenmek...
Aziz NESİN, Can YÜCEL
Aziz NESİN