Öğreneceksin...
Geldiğin gibi gitmesini de bileceksin / Aldığın gibi yollamasını da gerisin geriye
Kelebek
Saçmalıklar Diyarı
Saçmalıklar diyar şu üzerini işgal ettiğim / Asık suratlı çengelli iğne…
Yağmursam
Yağmursam, / Külçe külçe yağmışsam ellere, / Islatmışsam el pençe gövdeleri, / Senin
Ağustos Çıkmazı...
Kara kışta yüzüme vuran bir güneş / Tenim alev rengi / Yüreğimin tokmak
Bir Deli...
Ne zaman biri el uzatsa / Yıldızlar uçuşur göz bebeklerimde / Aklım başımdan gider
Sana Bir Sır Vereceğim!
*Bu satırlar sana olmalı sana, / Yüreğine düşmeli kelimeler, birer birer... /
Benden Bıkmışsın Demek...
Olmamaktan yana mı saymalı cümleleri / İçinde büyütürken eksilmişlikleri, / Saymadan mı gitmeli yoklukları,
Hadi Coşalım!
Hadi coşalım! / Arsız bir tayın üzerinde, / Oklar fırlatalım, / Güneşin merkezine
Bir Lokma Ekmek Bir Hırka mıdır Hayat?
Sahi can derdi sadece bedeni vurunca mı baş gösterir. Yoksa içimiz yanınca da mı can derdine düşeriz? Kederde, hastalıkta sağlıkta bir arada olmaya söz verdiren evlilik törenleri de bunun için midir?
Hoş Geldin Yüreğim...
Güneş çizdiğin günleri hatırlıyorum kendine, kapkaranlık kozanın içinde. Yetmedi mi artık demiştin bir gün bana, daha ne kadar sürecek bu hayal?
Yalnızlar Kahvesi
Buluşuruz hepimiz aynı sofrada,
yaralanmış yüreklerimizin türküsünü söyler,
suskunluklarımızı paylaşırız...
Benim de Umutlarım Vardı...
Benim de sevinçlerim vardı / Küçücük / Dolar dolar taşardım onlarla / Aydınlatırdım
Adın Gülbahar Olsun...
Bir dost eliydi sana uzattığım / Hani ürkek, çekinerek baktığın... / Belki sen bile
Mevsim Sonbahar
***Kuşlar susmak üzere / Mevsim "Sonbahar" / Doğa örtüsünü örtmek üzere / Birisi
Artık Git!
Tarif edilmez duygular içindeyim / Giden olup gidiyorum / Gelen olup susuyorum /
Usul Usul
**Fazla mı geldi Gülümseyen sesimin tonu Dudağımdaki gülücüğün resmi Çıkıp gittiniz aniden Yok oldunuz sislerin içinde
Hasretimle Kavrulacaksın!
Bir şiir yazacağım sana / Bu defa anlayacaksın sana yazılmış olduğunu / Tüm şiirlerin,
Bir kelebek...
Tanıtım
Hani öyle üşürsün ki, artık hiç bir şey hissetmez uzuvların, uyuşur kalırsın, manasız bir donukluğun çizgileri oluşur, ardından bir kabuk içindeki parçalanmayı döker, ezip de geçer tüm bedenini, acısı en derinden gelir de yakar her yerini...
İşte ben de öyle üşüdüm gece yarısını beş geçe...
Artık kurşun kalemle yazmak istiyorum yüreğime insanların adını...Silgisi olmayan kalemlerle yazdıklarımı kazırken oluşan yaralardan yer kalmadı silinmeyecek izlere...Dost dediklerim, arkadaşım dediklerim, sevgilim dediklerim...Hepinizi kazımak öyle zor oldu ki yüreğimden..Hepiniz birer parça alıp gittiniz hatta, bense bıraktığınız izlerin silinmesini izledim kenardan, tıpkı bıraktığım izlerin silinmesini izlediğim gibi... Sonra hepinizi tekrar sevdim, bildim ki kim bilir hangi girdaptı sizi alıp götüren...Hepinizi sevdim, hepinizi affettim...Ama artık yüreğimde koyabileceğim bir yer kalmadı hiçbirinizi, bir bir yaraladığınız, o masum yüreğimde...
Geçmiş
1972, İstanbul
Konum
İstanbul
Özellikler
Sadece yüreğimden düşenler...
Etkiler
Benzer Yazarlar
Bağlantılar
KİTAP İZLERİ
Çıplak ve Yalnız
Hamdi Koç
Hamdi Koç’un Hafıza Labirentinde Unutulmaz Bir Yolculuk: "Çıplak ve Yalnız" Hamdi Koç’un "Çıplak ve Yalnız" romanı, okuru daha ilk cümlesiyle yakalayan o nadir eserlerden: "Amcam
İncelemeyi Oku