Üşür Yalnızlık
Rüzgar eser efil efil tomurcuğa ağlamak düşer / Gelmez olur müjdeli haber sabır
Rüzgar eser efil efil tomurcuğa ağlamak düşer / Gelmez olur müjdeli haber sabır
Kırık çocuk yüzünden damlayan ölüm korkusu / Göz bebeklerimden çizilen bir İstanbul telaşıdır
Aşkın kekremsi meyvesini büyütürken mor bahçende. / Islak sesinle ateşten gülleri süsleyeceksin gecende
Denizler şarap içiriyor köpük köpük. / Dalgaların sesiyle sarhoş geziyoruz. /
Başka bir şey bu adı daha konmamış bir duygu. / Sancıları daha bitmemiş
Kasvetli bir gün görüyor yine gözlerim. / Yetim çocuğun haykırışlarını yaşıyorum.
Gecenin en onarılmaz saatlerinde acılar en karanlık gölgesinde / Bütün kaybolmuş gündüzlerine dokundu
Çaresizlikten çatlarcasına koşan at gibi / Dizleri çözülürcesine kavuşmalar aradım. /
Hangi yıldızın ışığısın bu gece. / Serinliğime dolan göl suları gibi
Rüzgarın yeri yok saçların adına dolanırım semada. / Aşkın esintisinde tutanamadım bir tek
Titrek ellerim keser parmak uçlarımı / Yüreğimi senle doyurma adına sevgili
Her gözyaşımda okyanus damlalarının mutlulukları / Karanlık denizin ortasında varlığına akıyorum ben
Dert ezer, zaman savurur çölde kavrulan kumum ben. / Bin mislidir yalnızlığım, her
Şu an nerdesin? Kiminle berabersin? Git artık ne olursun. / Hayalimdesin bıçağınla ellerin
Yüreğimin ve beynimin tavanında buluyorum, tozlu mısraları. Aklım bir çatı katı. Gözlerim yıldızlarla dolduğunda, bakışlarımın ışıltısı vurur satırlara. İşte o zaman, şiirler bir Samanyolu olur. Mehtaplı gecelerimi vururum gözyaşlarımla biriktirdiğim göllere. Her mısra bir dal gibi düşer, şiir denizlerine. Kızıl bir duyguya boğulurum o an. Akarım ellerinize.
yazmayı becerecek kadar zeki, yaşamayı beceremeyecek kadar aptalım. ben bir yazarım.
Rize
Yazmak deliliktir. Çıldırasıya yazmak istiyorum. Eğer ben akıllı bir adam olmuş olsaydım, yazılarımla bir tımarhane kurup, satır aralarından kendini akıllı sananlara göz kırpmazdım.
Herkes
Özdemir Asaf