Ey ülkemin aydını dertlerin dermanı ol,
Dalı, yaprağı, gülü yurdunun ormanı ol.
Laiklik ve türban
Zaman içinde bahar havası estirilse de, siyaseti elimize, yüzümüze bulaştırdık. Demokrasinin su yüzüne çıktığı 1950 yılından sonra siyaset meraklısının elinde oyuncak oldu. O yıllarda cephelere bölüyorduk, şimdi de kamplara bölmeye çalışıyoruz.
Her kelimenin, her kavramın bir manası, anti parantez bir karşılığı vardır.
‘Dinci’ sözcüğünü ele alalım. Din alıp satılan bir ürün, bir meta değil ki, -dinci- olsun. Dinci demekte ısrar ediyorsan al bu sıfat senin olsun dinci kardeş. Kim alıyorsa sat.
Dindar, bakın bu sözcük olarak da, kavram olarak da anlamlı. Dinden yana olmak, dinin emrettiği kuralları uygulayan demektir.
Laik bir ülkede dini uygulasan da, uygulamasan da kimse karışmıyor.
Laiklik konusu edilince söz açmadan geçip gitmek olmaz.
Laiklik bence deniz kıyısındaki lüks bir otelin pencerelerinden ayrı yönlere bakanların seçimidir. Bu pencerelerin birinden camii, minareleri görülen bir köy ve uzayıp giden tepeler görülmektedir. Diğer pencerelerden ise, kadın ve kızlarıyla otelin havuzu, gölgeye açılmış şezlonglar ve açık büfe, çeşitli içkilerin bulunduğu bar kısmı, açık, çırılçıplak deniz..
Laiklik bu pencereden bakanların kararıdır. Bireylerin laik olmasına gerek yoksa yoktur doğrudur da... Tümümüz aynı noktayı kumlarsak, kot pantolonları gibi olur.
Türban da bağlanış şekli de dahil bakış açına bağlı. Bir türbanlı kızımızın, Türkiye’nin bir ilçesinde başındaki türbanının sözü bile edilmez. Nasıl bağlarsa bağlasın Üniversitesi olmayan illerde de töresi gereği türbanına kimse karışmaz. Bazı Üniversite kapılarında türban yıllarca süren olaylar yarattı. Siyasi görüş, kanaat farkı, politika kazanında kaynatılarak bu hale getirilmiştir.
Devrimci Atatürk’ün ve arkadaşlarının da eşleri sıkma baş, gevşek baş ne fark eder başları türbanlıydı. Bu cepheden baktığımızda türbanı berat ettiriyoruz. Saygılarımla.
